Wat een geluk dat ik gisteren naar onze dochter belde!

Na onze dagelijkse wandeling gisteren (nogmaals in Sint-Truiden en met, op verzoek van Roger, een bezoekje aan de mannenafdeling van de C&A) kreeg ik de lumineuze ingeving om nog even naar onze dochter te bellen. Zomaar, om te keuvelen, hoewel dat niet echt mijn specialiteit is.
'Dus, donderdag halen we de kindjes om 15:30 uur af van school en rijden dan naar Lutti', eindigde ik ons gesprek.
'Maar nee, mama! Het is morgen dat we hadden afgesproken, om 12 uur Elena en Matthias afhalen en daarna Eva bij Lutti ophalen! Pas volgende maand verwacht ik jullie op een donderdag.'

Ai! Nog een geluk dat ik gebeld had of de kindjes hadden gepanikeerd als ze ons niet zagen opdagen deze middag (Elena vertelde me vandaag onderweg van Lutti naar huis: 'vroeger was woensdag de mooiste dag van de week: we turnden op school en daarna kwamen jullie ons afhalen. Nu is woensdag minder plezant: er is geen turnen meer op woensdag')!

De twee "groten" leken heel blij ons weer te zien; we reden naar Lutti terwijl vooral Elena pronkte met een (prachtige) tekening, vertelde over wat ze allemaal had gedaan en liedjes zong. Er ontspon zich ook een ingewikkeld gesprek over het ontstaan van bepaalde dingen en onzichtbaarheid!

Eva lachte ons weer zo lief toe toen ze ons zag binnenkomen maar begon naar goede gewoonte te huilen toen we haar installeerden in haar Maxi-Cosi (eens we begonnen te rijden, viel ze wel meteen in slaap).

Het kunstwerk van Elena. Merk op: Elena is de neuzen niet vergeten, ze vindt gewoon de tekening mooier als de neuzen niet worden weergegeven (foto Roger)

Elena en Matthias hadden honger. Ik bakte croque-monsieurs met hesp en kaas, ze aten heel goed en wilden daarna meteen met mij buiten gaan spelen. Alleen  had ik nog maar een halve boterham kunnen verorberen, dus moesten ze heel even geduld oefenen.

We speelden op de schommel, met de bal, verstoppertje (met buurmeisje Anna) en hadden veel plezier tot wanneer Elena met haar mama en Roger naar de oogarts zou gaan. Ik bleef thuis met Eva, Matthias en Anna. Terwijl ik Eva verzorgde, met haar kiekeboe speelde en genoot van haar gebrabbel en gekraai, zag ik door het raam Anna en Matthias opvallend goed samen spelen in de tuin (ik weet niet precies wat, maar  ze hadden zich verkleed in prins en prinses en waren druk bezig).

Een poosje nadat ik rond 15 uur moe gekraaide  Eva weer in haar wiegje had gelegd, riep ik de prins en de prinses naar binnen voor een drankje, een koekje en wat fruit. Net op dat moment kwamen onze dochter, Roger en Elena terug. Elena haastte zich ook een prinsessenjurk aan te trekken en kreeg ook haar vieruurtje.

Foto's Roger

Eva werd weer wakker en kreeg een flesje van onze dochter en Elena, Matthias en Anna wilden verder buiten spelen (ondanks een vrij koude wind was het heel mooi weer). Ik moest weer mee: we zouden samen onder andere nog eens verstoppertje en "warm en koud" spelen. Tot Anna naar huis moest, Elena en Matthias (én ik) een beetje moe werden en vroegen of ze naar een filmpje mochten kijken.

Toen was het tijd om te beginnen koken terwijl onze dochter even lessen voorbereidde. Nadat zij snel wat gegeten had, vertrok ze nadat haar echtgenoot was aangekomen en wij gingen aan tafel.
Na het avondeten heeft Elena nog wat getekend terwijl Matthias weer met zijn treintje speelde, heb ik wat opgeruimd en Eva verschoond (ze geniet van die momenten: ze lacht, brabbelt tegen mij en kraait van plezier als ik haar gebrabbel beantwoord).

Schoonzoon zorgde voor het avondtoilet van de kinderen, Eva sliep nog even, maar wilde daarna opgepakt worden (door mij en door haar opa) en nadat we nog enkele tekeningen van Elena hadden meegekregen, reden Roger en ik eindelijk naar huis.

Foto Roger

Ik was tevreden over mijn dag maar wel heel moe: we hebben dan wel geen wandeling gemaakt, beweging heb ik zeker voldoende gekregen (of dat ook geldt voor Roger betwijfel ik: hij heeft vooral foto's gemaakt en veel gelezen, en toonde me trouwens tussendoor de in de kranten aan de gang zijnde polemiek over abortus).

Normaal moesten we deze avond naar een vergadering van de werkgroep WOI, maar dat lukte niet (ik had wel gewaarschuwd dat we er misschien niet zouden zijn).