Ik dacht deze avond even terug aan toen we de kindjes van school afhaalden deze middag en herinnerde me iets heel grappigs (dat ik vergat te vertellen).
Op die speelplaats is het altijd een overrompeling (het ging er veel vlotter aan toe in de kleuterschool van onze eigen kinderen, zo'n 30 jaar geleden!).
Elena en Matthias komen elk van een andere hoek de speelplaats opgewandeld, maar deze keer ontdekte ik ze allebei tegelijkertijd tussen al die kleuters. Omdat ik weet dat ze allebei telkens heel intens naar ons zoeken tussen die ontzettend vele papa's, mama's, opa's en oma's, stuurde ik Roger naar Matthias (hij is niet voor niets zijn beste vriend hé :-) nadat ik Matthias al van ver een teken van herkenning had gegeven. Terwijl ik Elena - die ik zag zoeken naar ons - opving, zag ik Matthias naar Roger toelopen, ineens Roger rechtsomkeer maken en Matthias achter hem aan lopen in mijn richting. Ik dacht dus dat ze elkaar hadden gevonden en dat ze samen naar ons toeliepen.
Elena begon al heel veel te vertellen over haar schooldag maar ineens onderbrak Roger ons: 'Ik vind Matthias niet!'
Matthias en ik schoten tegelijk in de lach en ik antwoordde: 'Hij staat vlak achter jou! Hij volgde je immers!'
Toen pas kon Matthias in de armen van zijn opa en peter springen!:-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten