Ik weet dat veel van mijn kennissen niet houden van Ikea. Voor mij is dat echter een van de weinige winkels waarin ik graag rondloop (als het er niet te druk is!) en dat heeft alles te maken met de "decors".
Al van toen ik heel klein was, hield ik van decors en toneel. Ik herinner me zelfs (en dat beleefde ik opnieuw met onze kinderen toen ze klein waren, en nu met Elena en Matthias), dat wat ik "decor" noem, niet echt uitgewerkt hoefde te zijn: een paar attributen volstonden en de rest fantaseerde ik er heel graag bij.
Deze lange inleiding om te verklaren waarom we op deze winderige en heel koude dag (amper 3°C in Heers rond 15 uur) besloten nog eens in de Ikea van Hognoul te "wandelen".
Oké, er wachtte een korte vertaling maar daar zou ik wel deze avond voor zorgen: we hadden pas haring gekocht die ik zou serveren met gebakken uienringen en speltbrood gebakken door Roger, na een soep op basis van savooikool; allemaal heel snel klaar.
Meer dan twee uur liepen we rond in die winkel voor we genoten van een gratis kopje koffie of thee (nee, eigenlijk niet één kop, want van die drank kregen we à volonté) aan het raam van de cafetaria, met vandaag uitzicht op een heel grijze lucht maar ook veel te observeren mensen.
Roger en ik zijn geen praters. We zaten daar dus samen in stilte te genieten en ik kreeg eindelijk weer een van mijn zeldzame "mystieke" ervaringen (het gevoel een deel van "alles" te zijn). Net op dat moment onderbrak Roger de stilte: 'Je zou hier wel de hele dag kunnen doorbrengen!'
Zo voelde ik het ook.
Daarna ging het naar de kassa's en de uitgang, een lange veel minder aangename en lange "wandeling" maar gelukkig begin ik de "binnenwegen" van Ikea te kennen!:-)
Deze avond, tussen de soep en de haring werd ik weer geconfronteerd met een telefoontje én een mail van mensen die zich heel droevig voelen... en die ik niet kan helpen. Ik probeer dan te luisteren (of zeer aandachtig te lezen) maar voel me zo onmachtig... en voel me daarna zelf al even triestig.
De mail heb ik nog niet beantwoord (lieve correspondent, als je dit leest: het is niet omdat ik het niet wilde, wel omdat ik de gepaste woorden niet meteen vond: ik moest mijn aandacht immers eerst dringend richten op die wachtende vertaling).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten