"Zeewier is voor zeemeerminnen"

Roger en ik gingen vandaag naar de kleinkinderen. Na het middageten (ik bakte pannenkoeken zonder suiker maar wel met haver en boekweit - waarvan Elena en Matthias het gebrek aan zoet compenseerden door er veel bloem- of blonde suiker aan toe te voegen), ging ik met Elena en een beetje zieke Matthias tussen twee regenbuien door "op reis" in de even zonovergoten tuin. Ik gaf een flesje aan de rustige en goedlachse Eva. Met Matthias en Elena speelde ik spelletjes die Elena zelf verzon of "een, twee, drie piano" en "wolfje, hoe laat is het?", we haalden een gezelschapsspel boven en ik vertelde uit een boekje.

Foto's Roger

Voor het avondeten zorgde ik samen met hun mama. Ik maakte soep van een rest groenten, zij bereidde een gerecht met onder andere peterseliewortel en bladspinazie. Heel lekker... maar: 'die zeewier lust ik niet, dat is voor zeemeerminnen', kondigde Elena aan. We legden de kindjes uit dat het geen zeewier was maar spinazie, en toch herhaalde Matthias Elena's "die zeewier lust ik niet" en at hij, net als zijn grote zus, met lange tanden.

Eigenlijk had ik gehoopt Zeger te ontmoeten deze avond (zijn zus had hem uitgenodigd) maar hij was niet vrij.

Roger en ik vertrokken vlak na het slaapritueel: Roger wilde thuis nog gaan kijken naar Pamfiel - en vertelde me dat hij vreest dat het schaap de nacht niet zal overleven:-(

En ik moest nog betalingen verrichten, even telefoneren en mails lezen en... uren chatten.

Soms vraag ik me af of ik niet beter psychologie had gestudeerd in plaats van Romaanse filologie. Hoewel... ik leef vaak zo fel mee met de problemen van anderen dat ik me er zelf slecht door voel: een beroep in de psychologische sector zou misschien toch geen goed idee zijn geweest!

Elena had een prachtige tekening gemaakt voor mij maar ik ben die vergeten mee te brengen! :-(