Ik word echt oud!

Vandaag wist ik het zeker: ik word oud!
We hadden aan de kleuterschool afgesproken met onze dochter die, buiten Matthias en Elena, nog twee buurkindjes moest afhalen. Dochter nam de buurtjes en Eva bij haar in de auto, wij Elena en Matthias.
Het was mooi weer, dus speelden de vijf kinderen (buurmeisje Anna was erbij gekomen) buiten (het zesde kindje, Eva, sliep ondertussen rustig in haar wiegje). Onze dochter vroeg ons of ze nog een uurtje lessen mocht voorbereiden en dat vonden Roger en ik geen probleem.

Ik deel een vieruurtje uit aan de kinderen die voor een deel op de trampoline spelen die onze "kindjes" pas hebben geërfd van vrienden (foto Roger)

Maar dan! Moeten tussenkomen bij ruzies, zorgen voor een koekje en een drankje, kijven als iemand de tuin verliet en dreigde op de straat terecht te komen, weer bemiddelen bij meningsverschillen, Eva troosten die wakker was geworden van al dat geroep, meespelen met nu weer enthousiaste kinderen, Eva een fruitpapje geven (ze at dat gretig op) en ondertussen voor de andere kindjes uitmaken waar precies ze hun half opgedronken fruitsapje hadden gedeponeerd. Ik werd er doodmoe van: teken dat ik inderdaad oud word!:-(
Toch was het heel gezellig. En wat een geluk dat Roger mij serieus heeft geholpen.

Elena en Anna plagen Roger (eigen foto's)

Nadat alle buurtjes terug naar huis waren, aten we samen spaghetti en daarna vertrokken Elena en Matthias met ons naar Limburg. Daar was het ook nog even feest: ze mochten van mij nog even opblijven, speelden nog een poosje, keken apart naar een filmpje (over een trein voor Matthias en "De wilde zwanen" voor Elena), kregen nog een verhaaltje voorgelezen (Het meisje met de zwavelstokjes). Ik had Elena (die altijd eist dat ik alles zou voorlezen) wel gewaarschuwd dat ik enkel zou vertellen aan de hand van de prenten maar niet zou voorlezen. Na afloop merkte ze op: 'Maar je hebt wel alles voorgelezen, oma!' waarna ik aan de heel taalbewuste Elena het verschil moest uitleggen tussen "vertellen" en "voorlezen": niet gemakkelijk!
Na nog enkele plannen voor morgen zijn ze allebei meteen zalig in slaap gevallen.

Nog even spelen voor het slapengaan, met dank aan vriendin Jeannine voor het speelgoed (foto Roger)

Ik had pas wat opgeruimd of ik kreeg een telefoontje van Hendrik. Bij een trappist hebben we een uurtje aan telefoon gekeuveld over het leven en zijn plannen, en hij bevestigde me dat hij heel waarschijnlijk vrijdag afkomt.:-)