Bevingen

Nadat we vandaag enkele spullen, waaronder de slaapzak waar ik het gisteren over had,  naar het containerpark hadden gebracht, daarna de kamer van Zeger eindelijk nog eens hadden schoongemaakt (en daar, buiten enkele dode bijen!, weer een vergeten slaapzak vonden) en uiteindelijk enkele spullen naar de kringwinkel hadden gebracht, besloten we nog eens te wandelen in Bevingen.

We liepen eerst weer het bosje in waar al die militaire paviljoenen en gebouwen verborgen zitten. Het voelde heel koud aan, die 13°C die we amper haalden, samen met die felle wind! Maar de zalige geur van meidoorn en de bloesems van de kastanjelaars maakten voor mij veel goed.

Foto's Roger

Alleen durfden we op een bepaald moment niet echt verder dat bosje in: we hoorden takken vervaarlijk kraken en ontwaarden zelfs enkele takken die dreigden te zullen vallen.

Foto's Roger

We maakten dus rechtsomkeer en wandelden verder op wat ons leek een vroegere spoorwegzate te zijn.

's Avonds, na een paar lange telefoontjes (onder andere met Nany die weer heel veel te vertellen had), eindelijk gekookt en na mijn uurtje lectuur op papier (Emmy Swerts nog steeds) even gekeken naar dit. Wat heeft die zanger een moeilijke maar ook bijzondere jeugd gehad. Het lijkt wel een sprookje!

Deze avond gemerkt dat ons terras en het poorthuis, die ik allebei onlangs had onder handen genomen, weer vol liggen met essenzaadjes: vrij normaal met veel wind en als je essen hebt in de wei. Tijdens het telefoneren met Nany vertelde ik dat (ze geeft me zelden de kans om zelf iets te zeggen, zo druk is haar leven waarover ze vertelt, maar af en toe wil ik ook wel iets kwijt tijdens die telefoongesprekken en dus vertelde ik dat aan mijn moeder).
'Ja, maar een terras moet je elke dag schoonmaken', was haar antwoord.
Nee toch? Dan zou ik helemaal geen tijd meer hebben voor mezelf! :-(