Kinderen!

Voor we deze middag naar het Leuvense vertrokken, vond ik in de brievenbus een enveloppe afkomstig van Emmy's dochter: een kaartje met een prachtig eigen gedicht van Kristin (dochter van Emmy), de teksten van de uitvaartdienst, waarop Roger en ik niet konden aanwezig zijn, en een mooie foto van Emmy. Ik had nog net de tijd om haar te bedanken via mail.

Ik had het boek van Emmy bij toen we Elena en Matthias van school gingen afhalen: ik vermoedde wel dat buurmeisje Anna zou komen spelen en misschien kreeg ik zelf ondertussen de tijd om verder te lezen.
Niets bleek minder waar.

'Ik kom seffens bij jullie spelen', zei Anna, die door haar papa werd afgehaald, al op de speelplaats van de school. En ze stond ons inderdaad al op te wachten toen wij "thuis" aankwamen.
Eva was net haar fruitpapje aan het eten.

Er werd gespeeld, gezongen, gelopen, we hebben ons verstopt, er kwamen enkele ruzies van en ondertussen kreeg ik een vrij belangrijke telefoonoproep die naar de kinderen hun zin veel te lang duurde. Daarna werd Eva getroost die vandaag meer weende dan anders (ik denk echt dat ze last heeft van doorbrekende tandjes), moest er worden gekookt, moest onze dochter gaan lesgeven en werd mij verweten door de kindjes dat ik niet zo vaak had meegespeeld als anders.  Ik stelde een filmpje voor en daar gingen ze meteen mee akkoord.

Na het avondeten (Elena en Matthias aten heel goed en kregen van mij nog een ijsje toe - ik ben echt niet zo streng op dat gebied als sommigen van jullie denken), was het weer tijd om Eva een flesje te geven (ze was al weer een poosje aan het huilen geweest, hield daarmee op zodra we haar bij ons aan tafel zetten in een hoge stoel... en haar een lepel gaven waarmee ze speelde en die ze opvallend vaak naar haar mond bracht).

Ondertussen leek het wel de zoete inval (alle kindjes uit de buurt kunnen via de tuinen bij elkaar komen)! Buurtjes  kwamen binnen en buiten gelopen. Anna keek nog even mee naar "De Kleine Prins", Millie was aan de aandacht van haar ouders ontsnapt en verscheen plotseling met aan haar voeten de schoenen van haar mama - die in haar eigen tuin genoot van de zalige avondwarmte - en kort daarop kwam ook Lionel eraan om te vragen of zijn zusje Millie bij ons was. Anna vertrok weer na een ruzietje met Elena, kwam terug, want de mama van Millie had haar gevraagd of Millie niet gevallen was, met die grote schoenen aan haar voeten, Elena en Anna verkleedden zich nog even in een prinses, Matthias moest naar toilet, Eva begon weer te huilen, Matthias vroeg mij zijn achterwerk schoon te vegen en ik besloot dat het slaaptijd was (het was dan ook al iets over 20 uur). Matthias begon te wenen: nu wilde hij zich ook verkleden in een prins, maar ik hield vol: het was echt bedtijd.

'Moeten Elena en Matthias nu al gaan slapen?', vroeg Anna toen ik haar vriendelijk naar huis stuurde. 'Ja, het is laat! Hoe laat moet jij naar bed vandaag?', antwoordde ik (morgen hebben de kinderen wel een vrije dag). 'Dat heeft mijn papa me niet gezegd', was haar antwoord.

Na een snel toilet en een verhaaltje zijn Elena en Matthias meteen in slaap gevallen. Elena had me gezegd voor het badkamerritueel: 'Zeg, oma, je komt pas volgende week terug hé? Maar je mag ook zomaar eens op bezoek komen hoor!' :-)

Ja, maar zeker niet morgen, dacht ik bij mezelf terwijl ik daarna in m'n eentje een sigaret opstak op het terras en eindelijk het boek van Emmy bovenhaalde!:-)
Ik was immers doodmoe!

Rond 23 uur waren Roger en ik thuis (het was hier en is hier nog steeds fel aan het onweren) waar ik nog enkele telefoontjes kreeg.

Moe dat ik nu ben! En wat heb ik een bewondering voor mensen als deze man! Maar ja, ik heb ook gelezen (op de blog van zijn echtgenote) dat hun ouders ongeveer de leeftijd hebben van Roger.
Wij zijn daar dus zeker veel te oud voor!:-(