Mijn werk bestaat uit het huishouden en vertalen maar hoe lang nog dat laatste?

De vertalingen zijn zo schaars de laatste tijd dat ik er begon van uit te gaan dat ik er geen meer zou krijgen (ik herinner me dat de uitbaters van een Antwerps vertaalbureau waarvoor ik geregeld werkte mij ooit hebben gezegd dat ze niet graag vertalingen uitbesteden aan mensen ouder dan 60 jaar... en ik ben er al 66!). Komt daar nog bij dat ik me vaak niet beschikbaar moet melden: ik zou mijn klanten begrijpen als ze me geen werk meer geven.
Maar... het zou wel een serieus probleem worden: Roger en ik zouden moeten leren op veel zaken te besparen (en we leven nu al zo zuinig).

Vandaag echter, nadat we zoals dagelijks een kamer hadden schoongemaakt, vlak voor we wilden naar Sint-Truiden rijden om daar wat te wandelen en een wasserij te zoeken voor een oude, met dons gevulde, slaapzak die Roger terugvond in de berging, kwam er ineens vrij veel vertaalwerk binnen.

Ik werkte er eerst een uurtje aan, daarna reden we toch naar Sint-Truiden, we vonden een wasserij waar men ons zei dat het ons 30 euro zou kosten om die slaapzak te reinigen, maar dat ik die ook gewoon in onze wasmachine kon wassen; we reden nog even naar Decathlon, waar ik merkte dat ik niet welkom was met mijn rugzak en waar we dus niet binnengingen, we gingen even de Lidl binnen waar we onder andere zwarte chocolade en cheddarkaas kochten en toen besefte ik ineens dat we dringend terug naar huis moesten: er wachtte immers nog vertaalwerk en ik zou al snel moeten beginnen te koken. We hadden dus geen wandeling gemaakt, wat echt zonde is op deze voorlopig laatste mooie lentedag (morgen wordt het 10°C kouder).

Thuis stak ik die slaapzak meteen in de wasmachine en vertaalde verder terwijl Roger voor soep zorgde. Na de soep bereidde ik een "stoemp met veldsla, spekreepjes en een scheutje azijn", een heerlijk recept dat ik heb geërfd van Rogers moeder, vertaalde na het eten nog een uurtje om na de levering van mijn werk een uurtje te lezen in Emmy's boek.
Vanaf het tweede hoofdstuk valt Emmy niet meer in herhaling (echte herhalingen waren het trouwens nooit) en ik krijg zelfs de indruk dat er een mooie serie over een Limburgs geslacht zou kunnen verfilmd worden op basis van haar tekst!

De slaapzak is toch gehavend uit de machine gekomen: de donsjes klitten samen. Roger heeft hem te drogen gehangen en hoopt dat, eens hij droog is, we hem zo kunnen opschudden dat hij weer in orde geraakt.

Terwijl Roger voor die slaapzak zorgde, was ik weer aan het dromen: als ik weer meer vertalingen krijg, kan ik me misschien toch een werkvrouw permitteren? Ach nee, daarvoor zijn mijn werk én inkomsten immers te precair.