Lectuur op een luie zondag...

... tenminste als bijna een hele dag lezen betekent dat je lui bent, zoals mijn lieve grootmoeder "Marraine" soms beweerde.

Ik heb echt bijna niets anders gedaan en daardoor kon die pijnlijke voet van mij eindelijk echt rusten, want vorige weken was dat onmogelijk.
Ik herinner me dat ik in, denk ik, 2010 (jawel, ik heb het teruggevonden), dezelfde soort verstuiking had opgelopen en dezelfde problemen had om mijn voet niet te solliciteren.

Mijn grootste probleem is altijd dat Roger te weinig beweegt als ik zelf weinig beweeg.
Vandaag hebben we geprobeerd daar iets aan te doen: hij heeft even een stapje in de wereld gezet terwijl ik op een terras en achter een biertje op hem wachtte met het boek "Serena" en de gisteren van Juan en Bernadette gekregen tijdschriften.

Maar zeg, wat een waardevolle geschenken blijken die voor mij te zijn: "La lettre", uitgaande van een museum van brieven en manuscripten waarvan ik het bestaan niet kende, en "Plume", een Franstalig tijdschrift over geschreven patrimonium. Onder andere brieven en manuscripten van veel Franse auteurs die ik bewonder.

We zijn dus enkele schatten rijker (maar ons huis ligt nog iets voller) én mijn voet heeft baat gehad bij dat zo weinig mogelijk bewegen van mij (o ja, Roger heeft bijna helemaal alleen voor onze koude schotel gezorgd deze avond).