Een baby en twee kleuters

Hoewel het een mooie, zonnige en heel prettige dag was, voel ik het heel goed: ik zou het niet meer aankunnen, elke dag zorgen voor een baby en twee kleuters. Zo vermoeiend!
Nu, ik moet er wel bij zeggen dat ik vorige nacht in de relax naast de "bedboot" heb doorgebracht.

We durfden immers Eva echt niet in de "kinderslaapkamer" leggen, want ze zou zeker Elena en Matthias veel te vroeg hebben wakker gemaakt. Ik heb dus, voor zover ik geslapen heb, heel slecht geslapen.
Ik denk dat ik volgende nacht gewoon naast Eva in de "bedboot" ga liggen. Deze ochtend was ze om 5:15 uur wakker maar toen ik naast haar ging liggen, viel ze prompt weer (en glimlachend) in slaap tot iets over 7.
En voor de volgende logeerpartij moeten we het kinderbedje dan maar verhuizen naar een andere kamer. Elena en Matthias verstoren met hun spelen en lawaai immers de slaap van Eva en als ze eens in slaap zijn gevallen, en we Eva naar dat kinderbedje brengen, maakt Eva ze weer wakker.
Want Eva is niet graag alleen (hoe vaak begon ze te huilen gewoon omdat ik even uit haar gezichtsveld verdween! Of omdat ik haar in de "bedboot" legde nadat ze in mijn armen in slaap was gevallen): als dat huilen in de "kinderkamer" gebeurt, worden haar broer en zus er zeker van wakker, want Eva kan tegenwoordig krijsen als iets haar niet aanstaat.

Ze heeft een oorontsteking, krijgt medicatie (en dat gaat vlot) en uiteraard heb ik me geregeld afgevraagd of ze huilde van de pijn wanneer het duidelijk niet van de honger was. Vermits haar oppakken of naast haar gaan liggen op zulke momenten volstaat om haar te doen bedaren, ga ik er echter van uit dat ze op die momenten gewoon gezelschap mist.

Ze kruipt nog niet maar geraakt door schuiven en rollen bij haar doel. Dat was heel duidelijk toen we haar buiten op de door Roger opgepompte kampeermatras legden (matras die de grote kindjes ook heel leuk vonden).
We hebben de dag immers grotendeels buiten doorgebracht. Gespeeld, getekend, gerollebold, gezongen, gelopen (zeggen dat ik een voet van mij, die al een hele tijd pijn doet, wilde laten rusten). Alleen filmpje kijken en eten gebeurden binnen (om praktische redenen, al heb ik de keuken wel zes keer moeten vegen vandaag).

De kindjes aten heel goed en we hadden hen een ijsje beloofd in het "cafeetje met de vissen". Helaas bleek Stefaan Malais met vakantie. Dus zochten we eerst ons heil in de sporthal van Heers (omdat daar een speeltuintje is), waar bleek dat ze geen ijsjes verkochten, waardoor we verplicht werden weer te verhuizen naar een gewoon café in Heers.
Het ijsje en de limonade hebben gesmaakt maar voor de rest viel daar weinig te beleven voor Elena en Matthias: we konden niet snel genoeg terug naar huis rijden (weliswaar nadat we eerst een gebakje gingen kopen voor morgen).
Eva liet het zich allemaal welgevallen. Als ze maar volk rond zich heeft. Zelfs de dienster die vriendelijk naar haar lachte, schonk ze haar liefste glimlach.

Eva vlak na het middageten vandaag

Fruitpapje eten op café terwijl grote zus en broer genieten van een limonade na een ijsje en opa van een Trappist

Foto's Roger

Na het avondeten (bloemkool en worst na een tomatensoep met balletjes en gevolgd door een waterijsje), was het tijd voor het slaapritueel van Elena en Matthias. Elena gaf tijdens het toilet weer blijk van haar, voor haar leeftijd, "heel diep nadenken": 'Zeg, oma, sommige mensen zeggen dat alles van God komt, anderen denken dat het komt van de... ja, nu ben ik dat woord vergeten'.
'Evolutie?' vroeg ik haar.
'Ja!'
En ze gaf mij daarover een uitleg die inderdaad overeenkomt met een deel van de evolutietheorie.
'Maar ik denk dat alles van God komt', besloot ze.

Na nog een verhaaltje gingen zij en Matthias naar bed, waar ze zeker nog een uurtje zaten te praten, ruzie maken, rollebollen en lachen terwijl Eva haar voorlaatste voeding kreeg. Daarna ruimden Roger en ik de keuken en het terras op terwijl Eva weer even dutte op de "bedboot" (nadat ze eerst op mijn schoot in slaap was gevallen en dus even huilde toen ik haar "losliet").

En toen voelde ik me even moe als op sommige avonden destijds met onze eigen drie kinderen. Toen recupereerde ik nog snel maar nu???

Straks Eva nog haar laatste flesje geven!