Het was weer veel te koud vandaag en Roger hoestte nog steeds: geen wandeling maar wel een heel rustige dag. Ik hou daarvan en geniet ervan, want binnenkort wordt dat nieuwe jaar weer veel te druk naar mijn zin.
We hebben veel gelezen (onder andere het jongste nummer van "Heemkunde Limburg" waarin vijf artikels van Jan Gerits opgenomen zijn, en wat mij betreft, ook in "Immensités" van Sylvie Germain) en deze avond lekker gegeten. Nee, we hebben niet echt een feest gemaakt van deze 31 december maar toch aan ons gewone dagelijkse (altijd lekker, volgens Roger) avondeten een aperitiefje (Oloroso en inktvistentakels) toegevoegd. En deze avond gekeken naar "Bienvenue chez les Ch'tis".
Onze film moesten we echter onderbreken om middernacht omdat de traditie vraagt dat ik dan even bel naar de kinderen en naar Nany.
Nany (die het gisterenavond aan telefoon "droevig" vond dat Roger en ik niets speciaals meer doen op 31 december) zat bij een dochter van tante José Nieuwjaar te vieren, en Zeger zat bij zijn zus en schoonbroer lekker te eten.
Hendrik vertelde me dat hij die film enkele jaren geleden had bekeken samen met een Franse vriend en vroeg me of zijn papa (Roger dus) er wel kon van genieten: 'Want je moet echt veel voeling hebben met Franse humor,' legde hij uit.
Inderdaad! Op een bepaald ogenblik wilde Roger niet meer verder kijken; hij vond de film nogal flauw terwijl ik ontzettend genoot van die Franse humor en van de meer sentimentele aspecten in die film.
Uiteindelijk heb ik de film in mijn eentje uitgekeken: ik heb al vaak opgemerkt dat je eigen taal ook bepaalt hoe je reageert op en omgaat met andere sociale aspecten in je leven (en daar onder andere ging die film net over!).
Nee, geen feest dus hier maar dat vond ik niet erg of droevig, integendeel: ik geniet van de relatieve rust die we deze dagen krijgen.
Ik ga nog even verder lezen!
Gelukkig 2017, vrienden!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten