Gezelligheid

Vandaag vingen we weer Eva en Matthias op terwijl ze van school naar huis liepen. Tijdens het vieruurtje vertelden ze over de school, het feest voor Matthias' verjaardag gisteren en hun plannen voor morgen (ze hebben dan geen les). Matthias ging aan het lezen, na een korte leessessie vroeg Eva me of ik een spelletje wilde spelen met haar en we speelden "Regenwormen". 

Elena kwam ook thuis, dochterlief bracht de kindjes naar de tandarts voor hun jaarlijkse controle, en Zeger belde aan. Terwijl we aan het keuvelen waren, kwamen de kindjes, dochterlief en schoonzoon terug thuis, en werden de resten van eergisteren opgewarmd en de tafel gedekt.

Daarna was het weer smullen van de pastagerechten en van de taarten (daar heb ik niet van gegeten en ja, ik weet het, ik zou beter op mijn "dieet" moeten passen als ik verlost wil worden van die pijntjes afwisselend in heupen, knieën, polsen en schouders, maar vanaf nu eet ik echt opnieuw koolhydraatarm). 

Een eigenaardige dag

Vandaag verjaart Matthias dus. Omdat ik weet dat hij niet graag telefoneert, stuurde ik hem, zoals ik hem gisteren had beloofd, een mail maar ik heb de indruk dat hij die niet heeft gevonden. Ik belde wel naar Hendrik die zich vandaag al beter voelde.

Deze middag kreeg ik een telefoontje van Greet. Die zich onder andere zorgen maakte over de investituur van Trump! Ons gesprek werd wel verschillende keren onderbroken doordat de telefoonverbinding telkens weer uitviel.

Ik wilde een beetje schoonmaken maar na wat opruimwerk besloot Roger weer de kachel aan te steken. Het stof zal zich dus weer overal verspreiden en verder schoonmaken leek me dus zinloos. In plaats daarvan werkte ik een poosje verder aan de inventarisatie van huwelijksaankondigingen. 

Tot wanneer er een mail binnenkwam van KVLS-voorzitter Edith Oeyen, met de vraag om een nieuw (digitaal) Oostland-nummer na te lezen. Toen ik daar wilde aan beginnen en besefte dat het een pdf-bestand was, vroeg ik haar of ze mij een word-bestand kon sturen en kreeg ik als antwoord dat de tekst al nagelezen was en dat ik dat dus niet meer hoefde te doen! Dat voelde een beetje vreemd! 😕

En deze avond vond ik een mail van Crèvecoeur (die opnieuw wordt toegelaten op sociale media) en vernam ik dat hij al opnieuw van alle kanten wordt aangevallen. Toch blijft hij blijkbaar vol vertrouwen in de toekomst van de media.

Verjaardagsfeestje

Op deze grijze en koude dag vierden we de 14de verjaardag van Elena, de 12de verjaardag van Matthias (hij verjaart morgen) en de 9de verjaardag van Eva. Hun hele familie was aanwezig, behalve Debby en Hendrik (die jammer genoeg ziek is en griepachtige symptomen vertoont) en een van hun volle neven van vaders kant die moest studeren. 

We dronken Cava of Kidibul, wijn of cola, aten allerlei hapjes en daarna verschillende soorten deegwaren en taart (niet ideaal voor mijn RA, ik weet het 😀 maar nu zijn de feestjes voorlopig voorbij), praatten bij, lachten veel, Eva en Matthias lazen hun nieuwjaarsbrief voor (en Elena liet er ter plaatse een opstellen door Chat GPT 😃) en ze genoten alle drie duidelijk volop van de feestelijke sfeer (en van hun cadeautjes)! 

Niertjes "al Jerez"

Dat Roger op zijn verjaardag gevulde witte koolbladeren met avgolemono-saus kreeg, was niet zozeer omdat hij dat gerecht had gevraagd, maar wel omdat we de niertjes, die hij eigenlijk wilde eten en die we daags tevoren hadden besteld, pas gisteren konden gaan halen (en die koolbladeren waren dus eigenlijk "tweede keus"). 

Deze avond maakte ik "niertjes al Jerez" klaar voor Roger (en voor mij een omelet) en hij genoot daar duidelijk nog meer van dan van zijn witte kool vorige woensdag! 😉

Keuvelen over BMI en middelomtrek

Onlangs hoorde ik – eindelijk, want ik wist het al meer dan tien jaar – op de radio dat de middelomtrek minstens zo belangrijk is, en waarschijnlijk zelfs belangrijker, dan de BMI om onze gezondheid te evalueren.

Maar… kort daarna ving ik een gesprek op tussen een paar (kleine) vrouwen, waaronder verpleegsters, die het nieuws ook hadden gehoord. Ze waren opgetogen omdat “de BMI is afgeschaft” en dat deze voor hen toch altijd ongunstig uitviel wegens hun kleine gestalte.

Dit doet bij mij twee vragen rijzen:

1. Waarom duurt het vaak jaren voordat de media een waarheid brengen die al lang bekend is?
2. Waarom luisteren, lezen of kijken mensen zo onaandachtig naar het nieuws (en interpreteren ze het dus verkeerd - want die BMI is uiteraard niet afgeschaft!) ?

Naar de Heere van Heers

Het jaarlijks diner van Heemkunde Groot Heers vond deze avond plaats. In de "Heere van Heers" waar ik nog maar een paar keer was geweest (onder andere met Boudewijn Knevels zaliger). Het kader was gezellig, het eten eenvoudig maar lekker (al was mijn rundsbrochette wat te taai, maar ik had dan ook beter, zoals Roger, een vispannetje genomen), het gezelschap heel aangenaam. Roger en ik merken echter dat we steeds meer last krijgen van hardhorigheid als er veel geroezemoes is.

En... ik kreeg van Michel M. een exemplaar cadeau van een van zijn boekjes waarvan ik het typoscript heb nagelezen!

Weer een geschenk (voor Roger deze keer)

De zon scheen eindelijk maar het blijft erg koud. Roger had de vorige dagen al enkele keren de kachel aangestoken, alle meubels lagen dus vol stof maar ik had nog geen tijd gevonden (of is hier het woord  "gemaakt" eerlijker? 😏) om te stoffen of te stofzuigen. Ik vond het dus niet echt erg toen hij weer besloot hout te gaan halen voor de kachel (en terwijl ik dit tik en het stof zich verder overal verspreidt, geniet ik weer volop van die lekkere essengeur). 

Hij kwam net terug binnen met zijn lading hout toen er werd gebeld: vriendin Liliane met een geschenk voor hem: een fles heerlijke sherry! Een cadeau voor Roger waarvan ik mee zal genieten! 😀

Bij een kopje koffie of thee wisselden we nieuwtjes uit en ik vernam dat B. (de kleinzoon van Liliane) zulke goede resultaten haalt! En of dat plezier deed!

Weer een overlijden!

Ik verneem het nu pas maar in december 2024 is Willy Meysmans, een uit het oog verloren vriend (die we ook in het zog van Dirk Lambrechts leerden kennen - wij noemden hem toen "ijzeren Willy"), overleden op 94 jaar. Ik besefte toen eerlijk gezegd niet dat hij zo'n bekend figuur was (al vond ik zijn creaties toen al mooi - en nee,  zijn "De fiere Margriet" bestond toen nog niet).

Roger wordt 81 jaar

Vandaag was het dus zijn beurt! Hij kreeg enkele telefoontjes, veel berichten, een paar wenskaarten en veel virtuele kaartjes en wensen. Ik hoorde hem nog zeggen aan de telefoon tegen dochterlief dat er hier helemaal geen mist hing... maar als we een paar uur later onze boodschappen willen doen, moeten we wel een dichte mist trotseren..

Roger winkelt graag, vandaar dat we die boodschappen op zijn verjaardag deden, echt op ons gemak, winkel in, winkel uit, met zelfs een bezoekje aan de Action! Gelukkig hoefden we nooit echt ver te rijden.

En voor 's avonds kreeg hij gevulde witte koolbladeren met een ei-citroensausje. Vrij veel werk (en ondertussen genoten we van een glas sherry en maatjes) maar het resultaat was heerlijk!

Een bijzonder interessante mail

Toen we eindelijk van bij schoonzus thuiskwamen (heel druk verkeer onderweg) was het hoog tijd om ons avondmaal klaar te maken (heel eenvoudig, namelijk kikkererwten met spekreepjes, uien en knoflook). Nadat alles afgeruimd en opgeruimd was, keek ik mijn mails na. 

En ik vond een heel interessant bericht van dokter Jean-Pierre Willem. Over de vijf lessen die we tijdens de covidperiode hebben geleerd. Je vindt de inhoud ervan hier terug (en om te vertalen volstaan een paar klikken op de rechtermuisknop). Vooral zijn uitleg over het noodzakelijke onderzoek voor de goedkeuring van vaccins en het verschil tussen de gebruikelijke procedure voor fase drie en wat er deze keer is gebeurd, vond ik bijzonder boeiend.  Ik laat die passage hieronder even vertalen door de computer: 

"Fase 3 breidt het patiëntenaantal uit. We testen nu enkele duizenden, uit verschillende populaties, maar ook met verschillende doseringen. De duur ervan ligt, net als bij fase 2, tussen de drie en vijf jaar. Dat is de algemeenheid. Maar voor Covid testten laboratoria meer patiënten. Moderna testte er 30.000, AstraZeneca 40.000, Pfizer 44.000 en Johnson & Johnson 90.000 in twee proeven. Het doel van deze fase is cruciaal, omdat het het mogelijk maakt om de baten-risicoverhouding van het vaccin te beoordelen vlak voordat het op de markt komt... of vlak erna in het geval van Covid, omdat ze de zaken deze keer in omgekeerde volgorde deden. Ze brachten het vaccin op de markt en injecteerden het overal, zonder fase 3 te hebben afgerond. “We vaccineren grondig! " zonder uit te leggen dat fase 3 nog niet klaar was!

De laboratoria hebben geen reeks essentiële Europese en internationale regelgevende onderzoeken uitgevoerd, die ervoor zorgen dat de effecten van het ‘kandidaat-medicijn’ niet schadelijk zijn voor vitale functies."

Naar schoonzus

Vandaag wordt Elena 14 jaar! Normaal gezien was het onze beurt om de “kindjes” (ik moet weldra een ander woord gebruiken, want ze worden te groot voor dat verkleinwoord) op te vangen na school en ik had me er al op verheugd zo’n heel klein beetje haar verjaardag te vieren, net zoals we dat deden toen we toevallig gingen “babysitten” de dag dat Eva 9 jaar werd (hun echte feest vindt heel binnenkort plaats). Maar de andere grootouders namen vandaag onze plaats in, dat kwam hen immers beter uit. Dochterlief, die merkte dat ik enigszins ontgoocheld was, stelde wel voor dat wij ook zouden komen maar dat vond ik te gek: met z’n vieren voor de kindjes gaan zorgen! Want het ging immers over “babysitten” en "toevallig" was het vandaag dus ook de verjaardag van Elena

Daarbij kwam dat we nu eindelijk tijd kregen om schoonzus L. te gaan bezoeken (tot hiertoe hadden we dat uitgesteld wegens tijdgebrek, verkoudheden en/of gladde wegen – en dat bezoek combineren met het “babysitten” zoals we weleens hebben gedaan leek me geen goed idee: de tijd is te krap).

We reden dus toch naar het Leuvense vandaag, maar niet naar dochterlief en wel naar het rusthuis waar L. verblijft. 

Bij een kopje koffie of thee en een wijntje voor L. wisselden we in de cafetaria (vooral familie-)nieuwtjes uit tot het weer bijna te laat was voor het avondeten van L.

Roger en ik reden daarna terug naar Haspengouw en onderweg belde ik nog even met jarige Elena en met onze vriend Roger Beeckman die vandaag 96 jaar wordt (en van plan is er nog een paar jaar bij te doen, vertelde hij me).

Wat is er gaande in Frankrijk?

Ik viel deze avond laat nog op een video van Fabien Moine, over zijn opname in de spoedafdeling van een Frans ziekenhuis (wegens niersteenkolieken). Het leek me zo mogelijk nog erger dan wat wij in 2014 meemaakten in Bourges toen Roger daar werd opgenomen met een longembolie!

Wat is er wel gaande in de gezondheidssector daar?

Een interessant debat

Ik viel deze avond weer op een interessant debat naar aanleiding van het overlijden van Le Pen. 

Advocaat Di Vizio en pater Viot (die ik nog niet kende) praten er over menselijk en goddelijk oordeel, de hel (volgens die pater zegt de Kerk dat de hel pas aan het einde der tijden zal bestaan - dat wist ik niet), het vagevuur (een "toestand" en geen plek), vergiffenis, hoop en liefde. Maar ook over bijvoorbeeld euthanasie en de nadelen ervan. 

Als het jullie interesseert, het is hier, weliswaar weer in het Frans.

Heimwee naar vroeger

Buiten ligt er nog een dik pak sneeuw, en de kou nodigt ons uit om binnen te blijven. De dagen zijn goed gevuld: het inventariseren van huwelijksaankondigingen schiet goed op, en de tekst over de buurthuizen van Heers kreeg een grondige, geslaagde revisie van Chat GPT. Gisteren hielp ik B. nog even met zijn Frans, en vandaag gaf ik L. per e-mail een duwtje in de rug bij zijn huistaken. Ondertussen typ ik mijn oude dagboeken over, lees ik veel, en gaan de dagelijkse huishoudelijke taken gewoon door. Ook de mailbox vraagt om aandacht. Vervelen doen we ons dus helemaal niet.

Toch dwalen mijn gedachten al drie dagen af naar vroegere winters. Toen we niet bang waren voor valpartijen, toen we nog vlot konden lopen en we de kou vrij goed verdroegen. Zouden we toen een wandeling hebben gemaakt door dit besneeuwde landschap? Ik vermoed van wel. En dat idee – dat dat hoofdstuk nu voorgoed afgesloten is – brengt een mengeling van melancholie en berusting met zich mee.

Frustrerend

Een beetje schoongemaakt vandaag en daarna nog een twintigtal huwelijksaankondigingen gearchiveerd terwijl Roger zich bezig hield met die doodsbrieven (ons "huiswerk"). Na ons avondmaal kreeg ik van Michel M. weer een na te lezen typoscript toegestuurd. Ik begin eraan maar beslis plotseling het nog eens met Chat GPT te proberen. En een paar minuten later krijg ik een perfect herschreven inleiding. De auteur en ik mailen even over en weer en we beslissen dat we heel het typoscript "door chat GPT zullen draaien". 

Prachtig natuurlijk (want het wordt een heel interessant boekje over de geschiedenis van buurthuizen en vergaderzalen in Heers)... maar zo frustrerend voor mij: alles wat ik graag doe, neemt AI over en dat waar ik een hekel aan heb, moet ik zelf blijven doen! 😒 

Feestelijke vergadering

Koude, regenachtige dag (en zelfs sneeuw deze avond) maar voor ons ook een beetje feest. De eerste vergadering van de werkgroep WO I-II was immers een feestvergadering, met bubbels en chips. Heel gezellig maar we hebben niet enkel gedronken en gesnoept! 😉

We kregen zelfs een beetje "huiswerk" mee (sorteren van doodsprentjes en -brieven, wat me de gelegenheid gaf kennis te maken met dit heel interessante onderdeel van de website Groot Heers.be.).

Storm Floriane

Ik hoorde de hele dag de wind achter mij huilen, ik voelde geregeld een koude tocht door de kieren van ons oude huis komen maar tegelijkertijd genoot ik van het feit dat we met dit weer in een degelijk verwarmd huis zaten. En dat we niet door weer en wind naar ons werk of naar school moesten of, erger nog, een onderdak moesten ontberen!

Ik heb vandaag vooral verder gewerkt aan die opzoekingen voor Heemkunde Groot Heers (in verband met het archiveren van die huwelijksaankondigingen). Vrij veel gegevens gevonden en... tussendoor even gebotst op Jim le Veilleur die waarschuwt voor een nieuwe epidemie vanaf deze maand (dat doet hij al een hele tijd maar nu de voorspelde datum nadert, vraag ik me af of hij gelijk zal krijgen).

Twijfelen

Ik schreef onlangs dat ik voor mijn vormsel de "keuze" kreeg: wilde ik Christen blijven of niet? 

Ik weet nog dat ik daar serieus heb over nagedacht maar nu weet ik ook dat ik toen, op mijn 10 jaar en half,  enkel de keuze had tussen "Christen" of "niet gelovig". En "niet gelovig" betekende (dat wist ik toen), dat ik enkel materie was en na mijn kort "bestaan" hier op aarde gewoon in het "niets" zou verdwijnen. Alsof ik nooit had "bestaan". Eigenlijk is er dan niet echt sprake van "vrije keuze", hé? Welke puber zou niet passen voor de "vergeetput"?

Pater Inghels (onze pastoor in Matadi die later een van mijn beste vrienden werd) vertelde tijdens de catechese echter wel (maar in mijn herinnering heel vaag) over andere manieren om niet in die "vergeetput" te geraken na de dood. Ik herinner me heel vaag allusies naar andere "religies" maar het is allemaal te lang geleden en ik was nog te "klein". 

Wat ik me wel heel goed herinner is dat Marcel Inghels zei dat volgens hem Jezus heeft gezegd dat hij "een weg is naar de waarheid en het leven" (en dus niet "de weg"). 

Ik blijf daarover nadenken en me vragen stellen. En ben heel blij dat vriend Marcel zaliger mij heeft geleerd dat je na elke beslissing verder vragen mag stellen over de waarde van die beslissing. Dat je dus mag blijven twijfelen!

Een film na een goed gevulde dag

Ik ging bijna schrijven dat ik het druk had vandaag maar dat zou liegen zijn. 

En toch voelt het zo aan, want ik heb eindelijk nog eens gestreken, ik heb gewassen (ja, ik weet het, dat doet eigenlijk de machine), ik heb opgeruimd, gekookt, afgewassen, de keuken geveegd, nog een twintigtal huwelijksaankondigingen gearchiveerd en... veel mails beantwoord. 

Van vrienden die klagen over gezondheidsproblemen en ingrepen overwegen die misschien zullen helpen (waar ik dan weer aan twijfel voor zover ik er iets van ken) en van vrienden van wie ik al een paar maanden (soms zelfs jaren) niets had gehoord of gelezen (hun plotse "verschijning" is vrij normaal voor deze periode: vroeger stuurde men "nieuwjaarskaartjes", nu een mail). En ik heb ook (weer via mail) L. geholpen met zijn schooltaken die blijkbaar doorliepen tijdens de vakantie. Eigenlijk is "geholpen" hier ook niet het juiste woord, want de vragen gingen vooral over informatica en daar ken ik te weinig van om hem echt te helpen. Ik kon hem eigenlijk enkel helpen de vragen beter te begrijpen. 

De dag was dus vrij goed gevuld (maar voor het slapengaan kijk ik toch nog even naar een film: ik heb online weer een verfilmd verhaal van Maupassant gevonden).

Fernande wordt 100 jaar!

Ik vermoed dat ik al verteld heb dat ik de vlogs volg van Melissa en haar overgrootmoeder Fernande? Ik wist dat Melissa een grandioos feest voorbereidde voor de 100ste verjaardag van Fernande en vandaag val ik op de video van dat feest. Ontroerend!