Wekelijkse boodschappen vandaag. Normaal doen we die niet op een maandag maar deze week leek me dat de enige geschikte dag (ik leg later wel uit waarom). Ik ondervond uiteraard heel snel waarom we onze aankopen niet meer op maandag doen: te veel zaken gesloten en te veel schaarste op sommige rekken.
Ik herinnerde Roger aan het feit dat ik hem dat jaren geleden nog eens had gezegd en dat we daarom onze boodschappen hadden verplaatst naar een latere dag in de week. Uiteraard herinnerde hij zich helemaal niets van dat banale gesprek. En dat vond ik normaal.
Maar ik begon na te denken (en eigenlijk was mijn geest daar de verdere dag mee bezig) over al die keren dat iemand zich niets herinnerde van wat we samen hadden meegemaakt of een (vaak diepgaand) gesprek.
Dat is al zo vaak gebeurd dat ik me daar de laatste tijd heel veel vragen bij stel. Die mensen weten bijvoorbeeld zelfs niet meer dat ze me geheimen toevertrouwden. Sommigen vergaten zelfs een heel deel van ons "gezamenlijk leven" (maar kennen wel bijvoorbeeld elke politicus bij naam, kunnen de hoofdstad van elk land noemen, etc.). En nee, ik heb het echt niet over alzheimerpatiënten.
Dat hield me dus een groot deel van de dag bezig: de vraag of we niet aandachtig genoeg luisteren naar onze medemensen.
'Ik onthoud niets dat ik niet interessant vind', heeft Roger me al eens geantwoord op mijn vragen daaromtrent. Ik vermoed dat hij het enige eerlijke antwoord gaf: veel van wat we vertellen aan onze medemensen interesseert ze eigenlijk gewoon niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten