Verwarring

In onze agenda stond voor gisteren "bezoek aan stoomstroopfabriek" en voor vandaag "Wandeling KVLS Beringen". Hendrik en Debby hadden ons (vrij laat) voor vandaag ergens in Nederland uitgenodigd op een etentje ter gelegenheid van de 40 jaar huwelijk van Debby's ouders. Ik herinner me dat Roger zei: 'Dat is eigenlijk heel ver voor een etentje'. Dat was het inderdaad en brandstof voor de auto is heel duur... maar ik antwoordde hem toen: 'We zijn toch niet vrij, dus dat probleem stelt zich niet'.

En gisteren besefte ik dat ik het verkeerd had genoteerd in de agenda: de wandeling van de KVLS was ook voor gisteren gepland.

Een beetje jammer, want ik had graag enkele KVLS-leden eindelijk opnieuw ontmoet, maar langs de andere kant, het programma van gisteren was zo interessant dat ik blij ben dat ik, dankzij mijn vergissing, niet voor een keuze kwam te staan.

En... ik was eigenlijk ook heel blij met deze onverwachte volledig vrije zondag.

Het regende en hagelde vaak: geen wandeling maar ik besloot te proberen onze belastingaangifte online in te dienen.

Nadat ik alles had voorbereid, ging ik naar de website van de overheid waar ik eerst niet kon inloggen met mijn identiteitskaart. Toen besefte ik dat ik in Chrome zat en dat die website daar nog niet op ingesteld is.
Ik schakelde dus over naar Internet Explorer en ja, dat lukte meteen. Ik vulde alles in en verzond mijn aangifte.
Daarna kreeg ik het bericht dat mijn echtgenoot ook moest tekenen. Roger stak zijn identiteitskaart in de kaartlezer maar herinnerde zich zijn pin-code niet meer. Na een tiental minuten had hij die gevonden... maar hij kon niet inloggen. Na verschillende tevergeefse pogingen bedacht ik dat het misschien lag aan het feit dat er te veel tijd was verlopen tussen mijn aangifte en het inloggen van Roger en besloot ik zelf opnieuw in te loggen. Helaas, deze keer lukte het mij ook niet meer.

Ik gaf het op, want ik voelde weer de zenuwen razen in mij: ik heb zo'n hekel aan dat soort werk... en aan die website van de overheid!

'Ik bestel morgen een papieren formulier,' beloofde Roger, 'maar geef me dan het  telefoonnummer van de belastingdienst'. Dat zocht ik dus nog even op die website alvorens Internet Explorer af te sluiten. Twee uur heb ik met die mislukte aangifte verloren!

Maar... eindelijk was er tijd zat voor lectuur (online en op papier).

Tot er een mail van dochterlief aankwam. Of we, een dag in de week voor Elena haar communie, kunnen komen babysitten.

Eigenlijk heel graag, maar het was niet gepland en er stond al iets heel anders in onze agenda (iets dat met het huishouden heeft te maken, dus niet iets waar ik me op verheug maar wel iets dat moet gebeuren). Dus keken Roger en ik onze agenda na. 'Ik help je wel voor die taak,' zei Roger, 'dan is dat sneller klaar en kunnen we op tijd naar het Leuvense rijden die dag'.
'Ja, maar je moet ook dringend het gras afrijden, en...', begon ik.
'Dat kan ik niet op een dag als deze,' antwoordde Roger, 'het is te nat'.
'Dat is het net. Stel dat het juist die dag droog is en je beslist het gras af te rijden, dan kun je me niet helpen'.

Gelukkig bleek dat we pas in de loop van de namiddag zouden verwacht worden in het Leuvense die dag, dus komt dat weer in orde!

Deze avond, na onze maaltijd, een telefoontje van mijn moeder Nany, om me te zeggen dat ze volgende vrijdag, op haar verjaardag, bezoek krijgt... 'En je weet wel van wie?' eindigde ze haar zin. Nee, ik wist het niet meteen, was weer even in de war, want Nany had me uit onze relax getelefoneerd, waar ik net heel ontspannen aan het lezen was.

Maar dan herinnerde ik me ineens dat een heel goede vriendin van me mij een poosje geleden in een mail vertelde dat ze zou proberen Nany te bezoeken de dag van haar verjaardag. Zo lief van haar!

En, eigenaardig: ik heb zopas nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetypt en daar lees ik dat op 10 mei 1966 mijn moeder een verjaardagskaartje van diezelfde (heel attente) vriendin van mij kreeg toegestuurd.