Telefoon- en opruimperikelen

Ik had deze ochtend twee oproepen van Jan Gerits gemist, waarvan een op mijn mobieltje (tja, die huishoudelijke taken maken dat ik niet altijd de vaste telefoon hoor en mijn gsm was aan het opladen).

Na de middag belde ik hem zelf drie keer maar hij gaf telkens niet thuis. Ik moet hem echter spreken, want in de jongste Limburgse monografie van de KVLS, door hem geschreven, heb ik enkele opmerkingen (vragen) geplaatst die hij niet lijkt te kunnen zien... en ik zou die graag opgelost zien voor de tekst naar de drukker gaat.

Roger stelde voor een wandeling te maken in het Vinne (Zoutleeuw). Dat deden we dus net geen uur (en het deed deugd, eindelijk nog eens een fatsoenlijke wandeling te maken) maar... de plek was heel fel veranderd sinds de laatste keer dat we er waren... en de vegetatie aan de rand van het pad rond het meer stond zo hoog dat je het water (dat dan weer opvallend laag stond) van daar niet meer zag.

Foto's Roger (vanop de uitkijktoren waar ik niet op durf)

Tijdens ongeveer het laatste halfuur van onze wandeling heb ik echter met mijn mobieltje aan mijn oor rondgelopen: Jan Gerits die me eindelijk "te pakken" kreeg. We spraken af dat we volgende zaterdag met elkaar zullen bellen terwijl we elk aan onze pc zitten (uiteraard om die enkele vraagjes, die ik heb bij de monografie, op te lossen).

Uiteraard ben ik tussendoor nog steeds bezig met het sorteren en opruimen van onze boeken.

Maar ik werd een beetje ontmoedigd toen ik onlangs al enkele boeken naar Rogers boekbindatelier wilde verhuizen en daar merkte dat de planken al heel veel boeken bevatten. Ik kom zelden op dat atelier en wist het dus niet (eigenlijk "niet meer", want ik herinnerde me ineens dat Roger inderdaad, jaren geleden, om plaats te maken voor nieuwe boeken op de rekken in onze werkkamer, buiten mijn weten om, andere boeken naar boven had gebracht... en dat ik hem dat had verweten omdat hij de nieuwe boeken zo maar kris kras door elkaar, tussen de door mij op de rekken in de werkkamer per onderwerp geschikte boeken, had gezet)

En wat ik nog erger vond dan de ontdekking van die vergeten boeken in Rogers atelier, was dat ze daar ook zo maar door elkaar op de planken werden gezet. Dat betekent nog veel meer werk dan ik had vermoed. Eerlijk gezegd, ik vrees nu dat ik daar maanden (misschien jaren?) werk zal aan hebben (en hopelijk verhuist Roger ondertussen weer geen boeken buiten mijn medeweten om)!

Deze avond keken we samen naar een gedeelte van een (eerste?) film naar verhalen van Lewis: The Chronicles of Narnia. Je moet wel een beetje terug kind worden om er in op te gaan (ik moest terugdenken aan de verhalen vol fantasie die ik als kind vertelde aan mijn zusje Bie) en daar was ik niet echt toe in staat deze avond na al die telefoon- en opruimperikelen!

Maar kom, morgen of zo kijken we verder en hopelijk zal dat gebeuren na een dag zonder te veel "grote mensenzorgen"!