Over de Amish onder andere

Er valt niet veel te vertellen over vandaag behalve dat Nany, die eindelijk haar kamer mag verlaten, wel heel veel te vertellen had aan telefoon!

Voor de rest was het een koude, rustige dag. 

Ik ben wel een beetje boos geweest. Op een zeker ogenblik hoorde ik Roger met andere mensen praten in de keuken (ik zat in de werkkamer). Ja, de aannemer en zijn werkman waren weer daar (ik had ze niet horen aankomen: we zorgden immers dat de aannemer vrij toegang heeft tot het poortgebouw) en ze zaten weer met z'n drieën gezellig koffie te drinken in de keuken. Ik ben zelfs niet goeiendag gaan zeggen, zo boos was ik! 

'Ik kon toch niet anders dan ze even vragen om zich binnen te komen opwarmen?' reageerde Roger op mijn boosheid nadat de aannemer was vertrokken. Dat begreep ik heel goed maar...

Ofwel zijn ze ons van in het begin aan het beliegen, zoals sommige van mijn vrienden denken, ofwel waart daar echt een gevaarlijk virus rond. 

Wij (vooral ik) nemen het zekere voor het onzekere en passen heel fel op, Roger behorende tot een risicogroep. We ontmoeten onze kinderen niet in deze periode, ik had zelfs problemen bij een vraag van dochterlief voor volgende week omdat we daardoor de maatregelen misschien zullen moeten overtreden (maar ik denk dus dat ik er iets op heb gevonden), we zullen de kindjes hun Sinterklaascadeaus niet hier laten afhalen (maar dat probleem heb ik ook al opgelost), we gaan Nany niet bezoeken, we nodigen geen vrienden uit en gaan ze ook niet bezoeken en heel waarschijnlijk valt onze kerstontmoeting met de kinderen en kleinkinderen ook in het water. 

En dan zit Roger daar in de keuken gezellig te keuvelen met twee mannen die zelf veel andere mensen ontmoeten! Uiteraard hebben we de keuken daarna uitgebreid verlucht (eigenlijk erg hé?).

Ach, misschien overdrijf ik weer hoor! Ik begrijp mezelf soms niet: normaal gezien ben ik niet iemand die gedwee alle richtlijnen volgt! Maar, en dat is waarschijnlijk de uitleg voor mijn volgzaamheid, o wee als er iets gebeurt met Roger! Dan neem ik hem die onvoorzichtigheid eeuwig kwalijk! 😉

Amai (op zijn Antwerps gezegd), wat een inleiding om te komen tot de essentie: een documentaire die Roger me deze avond aanraadde te bekijken. Over de Amish (en volgzaamheid!). Heel interessant, vrienden (en in het Engels deze keer)... maar eigenlijk triestig. Hoewel, langs de andere kant, ik heb ooit in andere documentaires over die bevolkingsgroep gehoord dat ze heel zelden lijden aan wat men beschavingsziekten noemt. 

Maar nee, toch zou ik niet graag tot de Amish behoren!