Er gaat eigenlijk geen dag meer voorbij zonder dat we, als is het heel even, "chatten", Elena en ik. En bijna elke keer beëindigt ze de "conversatie" met de mededeling dat ze nog even verder gaat schrijven (of, soms, gaat tekenen). Haar verhaal is bijna klaar, vertelde ze me vandaag: binnenkort kan ik nalezen, desnoods wat corrigeren en af en toe uitleggen waarom iets fout is geschreven. Ik kijk daar echt naar uit, met bijna evenveel enthousiasme als zij in haar schrijven legt!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten