Over Nany en Christiane

Deze middag kreeg ik een berichtje van zus Bie: mama ligt in het ziekenhuis met inderdaad een gebroken botje in haar voet. Dus twee keer naar moeder Nany gebeld die zich heel fel verveelde en ergerde. Ze wil (begrijpelijk) zo snel mogelijk terug naar huis, hoewel, dat geeft ze toe, ze in de watjes wordt gewikkeld.

Tussen twee regenbuitjes door maakten we een korte wandeling in Veulen waar we de prachtige kerk bezochten.

En, na het avondeten (linzensoep), had ik in De Heere van Heers een afspraak met Christiane Henry met haar kristallen stem. We hadden, bij voor mij een Orval en voor haar een Scotch, een heel boeiend gesprek over muziek, literatuur en politiek. Ik vroeg mij af hoe een gevoelig meisje als Christiane ( ik mag haar wel een “meisje” noemen: ze is 10 jaar jonger dan ik) kan gedijen in de politieke wereld en ze gaf toe dat het haar niet altijd even gemakkelijk afging.
Zo idealistisch dat ze alle meegemaakte moeilijkheden, problemen en vernederingen (waar ze uitgebreid over sprak nadat Roger zich bij ons had gevoegd), erbij nam? Chapeau, en  idem omdat ze nu eindelijk haar eerste ideaal aan het bereiken is!
Hieronder een eigen foto van deze avond.