Ondanks het zonnige weer kwam er vandaag eerst maar geen tijd vrij voor een wandeling. Roger wachtte immers op de levering van een werktuigje… dat inderdaad op zich liet wachten. En ik wachtte op een super dringende vertaling die echter nog op het laatste moment kon afgezegd worden.
Ik zorgde dus dat ik nooit te ver van mijn pc vertoefde maar hield me wel bezig met huishoudelijke taken, beantwoordde mails van vriendinnen en las een beetje.
Rond 16:15 uur werd er gebeld: de levering waar Roger op wachtte, en terwijl hij zijn lang verwachte pak opendeed, kwam er een mail binnen bij mij: de vertaling ging niet door.
Eigenlijk was ik niet ontgoocheld. Ik had ondertussen nagedacht over een e-mail die ik had gekregen van Santé Nature Innovation, waarin onder andere dit stond (het ging over proberen te leven zonder mobieltje en een vergelijking met het leven vroeger):
“Tout ce temps passé à ne rien pouvoir faire n'aidait-il pas à observer et à réfléchir ? Ces longs moments de calme et de solitude ne donnèrent-ils pas aux hommes préhistoriques l'idée de fabriquer les premières statuettes en bois ou en glaise ? Aux hommes des cavernes l'idée de faire les premières peintures rupestres (sur des rochers) ? Aux bergers l'idée de se fabriquer la flûte de pan, et de composer les premières mélodies ? Aux hommes du XIXe siècle, pour qui l'ennui était le « mal du siècle » selon Chateaubriand, de composer tant de belles poésies, de belles musiques et de faire tant de grandes inventions ?
Mais l'ennui est évidemment une arme à double tranchant. Une étude psychologique récente a montré que plus on pense, plus on est malheureux ; réciproquement, plus on est actif, sollicité, débordé même, moins on a de temps pour penser et plus on est heureux. Parce qu'on se sent utile, on se sent vivre évidemment. Pour trouver le bon équilibre, il est important donc de se réserver à la fois des moments pour méditer ou avoir une activité spirituelle qui vous permette de vous arrêter, faire le calme en vous-même et penser aux autres ; mais aussi de prévoir ces activités de base dans l'existence qui permettent d'éviter le piège de la déprime.”
Precies dat waar ik de laatste tijd heel veel over nadenk: we lijken ons leven vol te willen proppen om zo de indruk te krijgen dat we nuttig zijn, om te “voelen” dat we leven, maar zo houden we maar weinig tijd over om na te denken, om ons bezig te houden met de diepere zin van het leven en tijd te maken voor het spirituele en – in mijn geval toch – het creatieve.
Ik herhaal vaak dat ik een hekel heb aan het huishouden. Dat klopt in die zin dat het resultaat van dat werk me nooit vrolijk maakt: het is nooit echt bevredigend omdat ik geen goede huishoudster ben (omdat ik mijn gedachten er niet bij kan houden… en natuurlijk niet hou van het werk op zich). Maar als ik me tijdens huishoudelijke taken laat gaan (dus ondertussen aan heel andere zaken denk en bijgevolg waarschijnlijk het werk nog slechter uitvoer dan gewoonlijk) zie ik wel in welke voordelen dat soort werk biedt: ik krijg de meest diepzinnige gedachten terwijl ik bijvoorbeeld machinaal de salon stofzuig.
Omdat de zon bleef schijnen maakten we toch een wandeling van een klein uur rond het dorp nog voor Roger de handleiding van zijn nieuw speeltje
Dat werd weer klimmen en dalen in de velden (en mijn knieën en heupen beginnen daar heel veel last van te krijgen – maar volgens “Santé Nature Innovation” blijft de beste remedie blijven bewegen, en zeker geen prothese).
We zagen dat de bietenoogst volop aan de gang is.
En een beetje verder de aardbeienoogst (eigenaardig, ik dacht altijd dat die vruchtjes in mei werden geoogst).
Thuis was het hoog tijd om te koken: na een groentesoep met kikkererwten, niertjes al Jerez voor Roger en een omelet met tomaten voor mij.
Na mijn lectuur op papier (het boek van Jan Gerits, een beetje “Verzameld werk” van Boudewijn Knevels en Henri Troyat – van wie blijkbaar een belangrijk deel van zijn “Les semailles et les moissons” ontbreekt in onze bibliotheek: ik heb dat meteen besteld voor nog geen 2 euro bij Amazon) heb ik (ik hoop voor de laatste keer) gezorgd voor de boekhouding van de KVLS terwijl Roger vers brood bakte - deze keer, bij wijze van proef, met uitsluitend volspeltbloem. Dat bleek heel goed gelukt aan de geur te oordelen:
Ik heb zopas nog met veel plezier naar een aflevering van Star Trek gekeken (geleend van Hendrik) en nu plan ik te antwoorden op een lieve late mail van Bernadette, de vrouw van Juan Masondo.
19/9: dat brood van volspeltbloem was heerlijk!
BeantwoordenVerwijderen