Elena was de eerste die we troffen op de speelplaats vandaag. Ze had weer heel veel te vertellen (onder andere over het voorbije weekend, zie vorige post). Ikzelf vroeg me af aan welke kant van de speelplaats Matthias zou verschijnen en Elena trok me met zich mee: ‘Kom, oma, Matthias komt van die kant!’
We ontmoetten hem in de rij die van zijn klas naar de speelplaats trok. Hij was aan het huilen. ‘Oma, pijn’, zei hij terwijl hij naar zijn hoofd wees. Ik gaf hem een zoen en vroeg wat er was gebeurd, maar, hoewel hij opvallend veel nieuwe woorden gebruikte vandaag, kreeg hij het niet uitgelegd. Het huilen hield echter meteen op na mijn kusje en hij wilde ons zijn klas tonen.
Thuis weigerden de kindjes een vieruurtje: Elena legde ons uit dat ze in de voormiddag al fruit hadden gegeten en tijdens de laatste speeltijd een koekje. Alleen drinken wilden ze… en een snoepje.
Er werd gespeeld. In het begin moest ik meespelen maar na een poosje kwam buurmeisje Anna eraan en toen werd ik overbodig, tenzij om ze nu en dan te helpen bij het zich verkleden, op te treden tijdens de onvermijdelijke ruzies of Matthias op het potje te helpen.
Vermits vanaf toen mijn rol werd beperkt tot discreet een oog in het zeil houden, kon ik tussendoor ook wat lezen (nog steeds Henri Troyat).
Ik ging net aan het avondeten beginnen werken toen onze schoonzoon aankwam (onze dochter moest werken deze avond). Hij nam het van mij over terwijl ik de tafel dekte en weer tussenkwam bij een kleine ruzie.
De kindjes aten opvallend goed.
Volgden het badritueel en een verhaaltje voorgelezen door hun papa (maar Roger en ik “mochten” meeluisteren – en dat was gezellig!).
Na een laatste zoentje vertrokken Roger en ik in de regen naar huis (het was de hele middag gelukkig droog gebleven). Onderweg ontmoetten we heel veel tractoren, die onder politiebegeleiding terugkwamen van de betoging in Brussel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten