Over een mooie maar zware dag en een eerste verliefdheid

Ik wilde eigenlijk de keuken schoonmaken voor we naar de kleinkinderen zouden rijden maar Roger stelde voor even bij zijn zus L langs te gaan. Ik vond dat een goed idee (de schoonmaak  wordt dan maar naar morgen verdaagd), Roger belde haar om te vragen of we welkom waren, dat waren we en we vertrokken naar het Leuvense.
Schoonzus vertelde uitgebreid over de dagen voor het onverwachte overlijden van T en we konden ons niet van de indruk ontdoen dat hijzelf het wel had voelen aankomen. Sommige details uit zijn laatste conversaties leken daar echt op te wijzen.

Na een klein uurtje reden we verder naar de school van Elena en Matthias. Deze keer ging dat vrij vlot en we kwamen dus goed op tijd aan. Elena zag ons al staan van in de gang waar de rijen van de grotere kleuters worden gevormd en begon druk te wuiven naar mij. Matthias kwam als eerste de speelplaats opgelopen, deze keer recht in de armen van Roger. Elena kwam iets later ook naar buiten en vroeg al meteen of we niet naar het speelpleintje zouden gaan.

Dat deden we nadat ze thuis snel naar toilet waren gegaan, ik Eva even een kusje had gegeven, onze dochter (die pas deze avond moest lesgeven) wat koekjes en fruit had klaargemaakt om mee te nemen.

In de speeltuin werd er druk gespeeld, onder andere met een klasgenootje van Elena, Tuur. Zijn mama en ik waren verbaasd over de "vorderingen" van onze spruiten op de schommels: het was bijna niet meer nodig ze te duwen.

Tuur is dan wel een goede vriend van Elena maar er is een andere jongen in haar klas die ze nog liever heeft. Zo fel zelfs dat ze thuis een prachtige tekening had gemaakt van haar, die jongen en hun drie kinderen eens ze getrouwd zouden zijn. Ik vond dat zo schattig en ontroerend en het deed me terugdenken aan bepaalde anekdotes in verband met Hendrik en zijn zus toen ze ongeveer Elena's leeftijd hadden.
'Alleen weet ik niet of hij mij ook graag ziet', vertrouwde Elena mij toe. Waarop ik zei dat ze dat gewoon moest vragen. 'Dan pas als we terug zijn uit Spanje', antwoordde ze. Inderdaad, morgen vertrekken Elena en Matthias voor een week naar Spanje met hun andere grootouders.

We waren ondertussen dus weer "thuis" (elders had ik die prachtige tekening van Elena niet kunnen zien) en dan werd het, na het vertrek van onze dochter, pas heel druk: Eva begon te wenen (ze heeft deze avond meer geweend dan ik van haar gewend ben, maar ik heb drie zaken opgemerkt: volgens mij krijgt ze tandjes, heeft ze graag gezelschap rond zich en vecht ze soms, precies om te kunnen genieten van dat gezelschap, tegen de slaap), Elena en Matthias wilden nog met mij spelen en ik moest dringend beginnen koken, Matthias moest naar toilet en daarvoor geholpen worden, Eva begon weer te wenen en deze keer bleek ze te moeten verschoond worden.

Weer hebben Elena en Matthias opvallend goed gegeten (bloemkool met worst), en na nog een filmpje kwamen ze vrij gewillig met mij mee naar de badkamer en daarna naar hun slaapkamer waar ik nog voorlas uit een boek. Ondertussen gaf Roger Eva een flesje melk.

Terwijl Roger en ik daarna op de thuiskomst van onze schoonzoon wachtten (hij zou vroeger thuiskomen dan onze dochter) heeft Eva nog enkele keren gehuild maar telkens stelde ik hetzelfde vast: ofwel wilde ze gewoon bij ons zitten, ofwel zit ze zo fel op alles te knabbelen dat ik echt denk dat ze tanden krijgt, ofwel valt ze half in slaap in zithouding, probeert dan wakker te blijven en wordt daar kregelig van. Uiteindelijk is ze in slaap gevallen bij het muziekje van de uil van tante Izzy.

Wij kwamen thuis aan iets voor 23 uur. Ik heb nog snel een paar mails beantwoord en nu ga ik heel even lezen voor het slapengaan. Hoewel ik heel moe ben!:-)