Naar de kleinkinderen

We moesten vandaag alleen Matthias afhalen. Eva was thuis omdat onthaalmoeder Lutti ziek is, Elena was zelf een beetje ziek, volgens mij een reactie op een inenting gisteren.
Eigenlijk nog een geluk want we verloren veel tijd met het zoeken naar de sjaal en één handschoen van Matthias. De handschoen vond ik terug in de gang naar zijn klas en buurmeisje Millie bezorgde ons zijn sjaal.

Elena was aan het tekenen toen we aankwamen en Eva - die een mooi jurkje door haar mama gemaakt droeg - begon net te eten. We schoven mee aan tafel. Na het middageten hebben we getekend, gespeeld, gedanst, wat Matthias betreft nog een mijter in elkaar geknutseld, en gelezen (afijn, Elena heeft voorgelezen uit boekjes die eigenlijk boven haar schoolniveau zijn en ze doet dat bijzonder goed, vind ik).

Wel bleven we de hele tijd binnen: het was koud en het regende bijna constant. Toen we nog eens "kindermonopoly" speelden, wilde kleine Eva meedoen en het was schattig om te zien hoe ernstig ze dat deed. Uiteraard heb ik weer eens verloren (en Matthias weer gewonnen) en ik vond het zo lief hoe Elena het nodig vond me te troosten toen het duidelijk werd dat ik bijna niets meer zou kunnen betalen!

Eigen foto

Eva zou hier "grappig" hebben gezegd, denk ik: ze vindt tegenwoordig bijna alles "mooi" of "grappig".

Ook de poppen vind ze "mooi" en ze heeft dan ook een hele tijd met de ene of andere pop in de buggy rondgereden. Elena vond dat het goede moment om een inventaris te maken van hun vele  poppen (en ze allemaal fatsoenlijk aan te kleden) en toen ik haar vroeg of ze daar nog schooltje mee speelde, antwoordde ze dat ze dat stadium ontgroeid was. Ik vroeg me af waar ze nu weer dat woord had geleerd...

We hadden het daarna over grote mensen die niet meer spelen (ondertussen waren Matthias en Eva naar filmpjes aan het kijken) en Elena zei dat ze wel dacht dat zij altijd zou blijven houden van spelen. Dat herinnerde me eraan dat ik destijds in Matadi ooit hetzelfde had beslist en ook dat ik zou proberen nooit te vergeten hoe het voelde een kind te zijn.

Ik zorgde voor het avondmaal (wortelen, varkenshaasje met rozemarijn en koeskoes), Roger schilderde de sinterklaasstaf van Matthias in een goudkleur (Matthias had dat gevraagd vorige zondag), dochterlief ging lesgeven, schoonzoon kwam thuis, we gingen aan tafel en warempel, Eva was de eerste die haar bordje leeg had! Elena en Matthias moesten aangepord worden!

Nadat de tafel was afgeruimd, reden Roger en ik terug naar Limburg, en het regende pijpenstelen onderweg. Dat was niet grappig!