Na onze brunch (Roger had eitjes gebakken en op de terrastafel pronkte een lijster) wilde Roger enkele foto’s gaan schieten.
Ikzelf kreeg bij het opstaan ineens de indruk dat mijn voet weer helemaal in orde was.
We reden eerst naar Vechmaal waar Roger enkele foto’s maakte van de tumulus.
Terwijl we er naartoe liepen, ging het zo goed met mijn voet dat ik mijn snelheid wilde opdrijven… Maar dat bleek niet zo’n heel goed idee! Het is inderdaad nog maar vijf weken geleden dat ik die voet bezeerde in Luik (al weet ik echt niet welke verkeerde beweging ik toen heb gemaakt).
Van daar reden we naar Lauw. Waar we even een praatje maakten met de eigenaar van de villa waarvoor we onze auto parkeerden: een Waal of minstens een Franstalige. Hij sprak wel vrij goed Nederlands.
We hadden daarvoor de “Hogemolen” van Lauw al gevonden maar konden er weinig foto’s van maken:
Roger hoopte vanuit het dorp er meer kiekjes te kunnen van nemen. Maar ook dat lukte niet. We wandelden wel even de velden rondom het dorp in (en weer merkte ik dat ik Roger zijn ritme niet kon volgen. Nu, dat kan ik in gewone omstandigheden ook amper!
Omdat we vermoedden dat een lus maken veel te lang zou duren, keerden we na 20 minuten op onze stappen terug. En hoorden weer, zoals in het gaan, ontelbare kippen en hanen roepen (of moet ik politiekcorrect gezien, spreken over “pluimvee”?) die opgesloten bleken te zitten.
En we reden naar de “Motmolen” in Tongeren. Die bleek zich te bevinden vlak achter het Cultuurcentrum! Met “Motmolen” wordt eigenlijk een moutmolen bedoeld, vertelde Roger mij.
Nadat we daar een poosje rondgewandeld hadden, reden we naar iets dat ik echt eens wilde terugzien. Een kasteeltje dat we in Neerrepen hebben ontdekt in mei 2012, tijdens een van onze wandelingen. Toen wisten we niet hoe het heette, maar nu weten we dat het kasteel “Van Rooi” heet. Ikzelf vind het prachtig!
Een mooie dag dus, afgesloten met een telefoontje van 50 minuten met mijn moeder Nany.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten