Er was blijkbaar een misverstand in het spel: ik verwachtte ze in de loop van de middag maar ze kwamen pas aan tegen het avondeten. Gelukkig belde onze dochter op tijd zodat ik me niet hoefde ongerust te maken.
Het regende praktisch de hele dag en Roger wandelt niet graag in de regen. Dan maar naar de kringwinkel, dacht ik. Daar hebben we meer dan een half uur rondgelopen en ik liet me verleiden door een hoop speelgoed: poppetjes, autootjes, een kleurboek en een voorleesboek. Toen de kinderen aankwamen, leken ze heel content met al dat niet nieuwe speelgoed: ik moet dat vaker doen!
Nadat hun ouders ons verlaten hadden, kreeg ik Elena en Matthias slechts aan tafel met de belofte dat we na het eten nog heel lang zouden spelen. Ze aten vrij goed: groentesoep, zalm met courgettes en wat aardappelen en basilicum, en daarna een sojapudding (vanille, uiteraard). Elena wilde nog een “kartonnetje chocomelk”. Ik had alleen sojachocomelk en dat wilde ze wel proberen. ‘Maar als ik het niet lust, kun je dan morgen poederchoco kopen, oma? Dat drink ik ook soms thuis. Ik weet wel niet of je dat gaat vinden, het is een doos met een konijntje, denk ik toch… ik weet het niet meer’. Ze leek even in paniek tot ik antwoordde: ‘Als je dit niet lust, gaan we morgen naar de winkel en daar herken je de doos wel en dan koop ik die’.
Matthias begon gretig aan zijn laatste fles melk, maar dronk er amper de helft van op. Niet verontrustend als je weet dat hij zijn pudding (en de rest) nog sneller op had dan Elena.
Zoals beloofd hebben we nog gespeeld (en gebabbeld en verteld) tot na 20:30 uur. Elena vertelde zichzelf verhaaltjes met de poppetjes, vertelde onder andere over Paarse Lona ; Matthias zegt nog niet veel, maar begrijpt praktisch alles.
Rond 20:40 uur vond Elena ook dat het bedtijd was. Matthias viel bijna omver van de slaap. Wij dus allemaal naar boven, waar Roger mij hielp de kinderen bedklaar te maken (wat Matthias betreft niet gemakkelijk, beweeglijk als hij is! 
Uiteraard vertelde ik nog een verhaaltje. Eigenaardig genoeg wilde Elena deze keer in bed liggen tijdens mijn verhaal, terwijl ze vroeger ofwel bij mij op schoot zat of in een kinderstoeltje naast mij.
Matthias viel bijna meteen daarna in slaap, Elena heeft me zeker nog vijf keer naar boven geroepen. De ene keer vond ze dat ik te veel licht had laten branden, de andere keer dat er te weinig licht was, een volgende keer had ze dorst, dan moest ze pipi doen, en de laatste keer zei ze letterlijk: ‘Ik weet niet wat er aan de hand is met mij maar ik kan niet slapen! Misschien is dit kleine bed voor mij te klein? Misschien moet ik toch een “tutje” (fopspeen in AN) hebben?’
Ze wist dat ik nog een fopspeen van haar hier liggen heb (en, hoewel ze er me verschillende keren op had gewezen dat ze nu een grote meid is die bijna naar de tweede kleuterklas gaat en die geen “tutje” meer nodig heeft, voegde ze daar telkens aan toe dat ze toch soms naar die fopspeen verlangde. Ik stelde voor haar in een eenpersoonsbed te leggen en dat vond ze een goed idee. Terwijl ze zich met veel gekraai daarin nestelde (en mij vroeg waar opa en ik dan wel zouden slapen – als de kindjes hier zijn, slapen wij in de vroegere kamer van haar moeder, vlakbij haar en Matthias dus) was ik bang dat Matthias zou wakker worden. Maar nee hoor, hij sliep door al dat lawaai heen.
‘Ik vind dat, nu ik al zo lang in bed lig, jullie ook moeten komen slapen,’ zei ze nog in een poging mij langer bij haar te houden. Ik legde uit dat ik nog wat werk had, zeker als ik morgen bijna al mijn tijd aan haar en Matthias wilde besteden, en dat leek ze goed te begrijpen. Alleen eindigde het toch met een “tutje” nadat ik had gezegd: ‘Oké, voor één keer hé!’. ‘En, als het morgen weer donker is en wij gaan slapen, dan ga ik weer in dat stoeltje zitten tijdens het verhaaltje, oma’, zei Elena nog terwijl ze mij het stoeltje toonde en eiste dat ik het klaar zou zetten naast mijn vertelstoel. Helaas, morgen avond slapen de kindjes in hun eigen bed: Roger en ik hebben te veel andere afspraken daarna, maar daarover later meer.
Daarna hebben we niets meer gehoord hierboven.
Ik rust nu uit met een Westmalle zodat ik morgen klaar ben voor een drukke maar mooie dag!
Vandaag een vertaling aangekregen die ik heb kunnen uitstellen tot vrijdag.
We hebben deze avond veel foto’s gemaakt maar ik ga nu pas kijken of ze een beetje gelukt zijn. Ik publiceer een selectie in een volgende post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten