Houtbewerking, vertalingen en lectuur

Er wachtte vertaalwerk op mij na onze brunch. Tussen twee regenbuien door verdween Roger weer in de tuin waar hij in zijn eentje een vijfde aanhangwagen vulde.

 Foto Roger

Daarna kwam hij even tegenover mij aan zijn pc uitrusten. Ik vroeg hem, zodra ik klaar was met mijn job, wanneer hij wilde dat ik hem hielp dat karretje leeg te maken… Maar daar had hij vandaag geen tijd meer voor, want…  hij moest dringend aan een andere opdracht beginnen.

Ik was natuurlijk nieuwsgierig naar die andere dringende opdracht. Hij moet, zo bleek (ik wist er niets van), voor Zeger een achttal houten zwaarden maken. Ik vermoed voor een optreden. Uiteraard is dat soort werk voor Roger veel aantrekkelijker dan de tuin opruimen!

En het is je van harte gegund, Zeger: het zullen mooie zwaarden worden (Roger neemt als model het houten zwaard dat hij voor jou  maakte toen je een jonge puber was).

Maar onze tuin dan? Ik begin te vrezen dat ik gelijk had toen ik onlangs opmerkte dat we deze zomer daar niets zullen aan hebben.

Terwijl Roger zich had teruggetrokken in zijn houtatelier, werkte ik aan weer een volgende, heel korte vertaling… tot ik een helikopter boven ons huis hoorde toeren. Ik ging, weer tussen twee regenbuien door, een kijkje nemen, en net toen kwam Roger er ook aan, die zich ook afvroeg wat er gaande was. Zeker twee uur is die politiehelikopter blijven rondvliegen in de buurt.

 Foto’s Roger

We zochten of we daar de reden konden voor vinden in kranten online: niets gevonden. Was het een zoekactie of werden er foto’s gemaakt (er leek een soort camera aan de helikopter te hangen – klik op de foto!)?

Tijdens het avondeten (selder met vegetarische balletjes naar een recept van mijn “Marraine”, maar ik denk dat ik volgende keer dat ga klaarmaken op de “zondedag” van Roger, en dan met echte vleesballetjes, net zoals Marraine het deed) vroeg Roger me ineens of de persoon die Liliane mij had aanbevolen het nodige gerief heeft om een tuin in orde te brengen. ‘Ik vermoed dat Liliane hem anders niet had aanbevolen’, antwoordde ik. Verder werd er voorlopig niet meer over gepraat: ik weet dat het Roger moeilijk valt werk uit handen te geven. Maar ik hoop dat hij, zoals zo vaak, mijn gedachten heeft opgevangen en dat we binnenkort een beroep zullen doen op die man. Want, echt, ik wil zo graag opnieuw kunnen genieten van de tuin!

Terwijl Roger verder werkte in zijn atelier (vandaag geen wandeling dus, ook niet deze avond, maar ik vermoed dat Roger actief genoeg is geweest – hetzelfde mag niet van mij gezegd) heb ik een dik uur liggen lezen terwijl een stukje zwarte chocolade smolt op mijn tong (bedankt voor die chocola, Nononc en Françoise!).

Ik herlees in Franse vertaling “Green Dolphin Country” van Elizabeth Goudge. Dat is een van de titels waar ik bij onze vrienden in de Ardenne profonde aan dacht toen ik zin kreeg om sommige boeken opnieuw te lezen. Ik stel iets eigenaardigs vast: dat boek heb ik  al drie keer gelezen en telkens vond ik het prachtig. Deze keer heb ik gemengde gevoelens. Het verhaal vind ik nog steeds heel boeiend, romantisch en avontuurlijk, de stijl nog steeds even goed en beeldrijk maar nu vind ik vaak dat er langdradigheden in zitten, dat sommige zinnen hadden mogen geschrapt worden, dat het wat “sneller” mocht gaan dus.

Blijkbaar heb ik dus zelf ook een evolutie meegemaakt.