We kleedden haar warm aan: het waaide heftig en het was heel koud.
Nadat we haar "thuis", een poosje na het middageten, te slapen hadden gelegd, was het tijd om de andere kinderen (Elena, Matthias, en de buurtjes Lionel en Millie) van school te halen. Eerst wilde onze dochter dat te voet doen maar daar heb ik een stokje voor gestoken: met die windvlagen en regenbuien leek me dat niet te doen.
Op de speelplaats stonden Roger en ik inderdaad in de gietende regen op de kinderen te wachten. Toen we ze uiteindelijk alle vier hadden gevonden, bleek Millie haar boekentas vergeten. Ze ging die halen, kwam al huppelend en dansend terug... en viel languit op haar buik. Knie geschaafd en een beetje bloed. En gehuil. Roger pakte haar op, ik verzamelde de drie anderen rond mij, en we trotseerden samen de windvlagen tot aan de auto (en onderweg kwamen we een al in een auto vastgesnoerd meisje tegen, die ons heel enthousiast begroette: hetzelfde meisje als vorige week, die Matthias gebiologeerd deed luisteren naar haar "voorlezen") . Millie bleef huilen, ook terwijl "thuis" haar knie werd verzorgd en van een enorme plakker werd voorzien, wilde eerst zelfs geen koekje, drankje of fruit.
De drie andere kinderen, geholpen door buurmeisje Anna die ook kwam spelen, probeerden het huilende meisje te troosten ('ik heb haar doen lachen', kwam onder andere Elena me fier vertellen) en uiteindelijk gingen ze allemaal buiten spelen. Die stormwind hinderde hen niet: ik denk zelfs dat ze die leuk vonden.
Eva werd wakker, kreeg ook fruit, en speelde daarna rustig binnen, onder andere met de poppen die ze een voor een de fles gaf.
 |
| Eigen foto |
Hij had gelijk. Ik had me vooral bezig gehouden met Eva... en had er een beetje tegenop gezien om met haar die wind te trotseren. Ik word blijkbaar oud!
Dat verzuim werd enigszins goedgemaakt voor het slapengaan: na hun toiletritueel, kregen de kindjes nog een lang verhaal voorgelezen.
Roger en ik waren gisteren pas rond 23:30 uur thuis, waar we bijna meteen zijn gaan slapen: vandaag moest de auto al heel vroeg in de garage zijn voor een controlebeurt.
Wij liepen van de garage naar de dichtstbijzijnde bushalte (20 minuten lopen) en reden naar het station van Hasselt waar we in het buffet een kop koffie of thee bestelden. Ik was er echter niet helemaal gerust op tijdens die wandeling: weer die felle windvlagen en hier en daar afgewaaide takken. En koud dat het was!
Nadat we een paar uur later, na onder andere weer een wandeling van 20 minuten, de auto hadden gerecupereerd, wilde Roger thuis nog wat karweitjes uitvoeren, onder andere in de tuin. Maar ik merk wel dat het te zwaar wordt voor hem (ik vergeet vaak dat Roger naar de 74 jaar loopt) en ik stelde voor naar zijn nicht Jeannine te rijden (onder andere om haar te vragen of zij geen tuinier kent die ons kan helpen).
Nadat ikzelf de keuken (die echt smerig was na het weekend) een oppervlakkige beurt had gegeven, nog was te drogen had gehangen en tevergeefs enkele appelsapvlekken op de salonvloer had proberen te verwijderen, reden we dus naar Jeannine (hoewel ik toen meer zin had om even te gaan liggen lezen).
Ze kent niemand die ons kan helpen met de tuin maar vertelde ons wel dat ze vorige zondag 78 jaar is geworden... en dat ze het idee niet leuk vindt: zo oud al!
We spraken onder andere ook over die familiereünie: ze heeft al een locatie gevonden, stelde voor het heel eenvoudig te houden (geen uitgebreid menu, wel de nadruk leggen op het weerzien: een concept waar ik volledig achter sta).
Deze avond, tijdens mijn uurtje lectuur op papier, ben ik in een diepe slaap gevallen tot... 22 uur!
En dan kwam er een telefoontje van Hendrik die ook problemen had, maar dan met onder andere een harde schijf. Gelukkig zorgt hij geregeld voor back-ups, ook op onze pc: Roger zal hem (bijna) al zijn verloren items kunnen terugbezorgen.
Jammer dat we van ons eigen gestel nog geen back-up kunnen maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten