Een bijna perfecte dag

Hoewel Elena om 4 uur wakker werd en haar broer, zus en mezelf wakker maakte, hielpen de nieuwe gordijnen: ik weigerde  resoluut al op te staan, want het was nog volop nacht. Het heeft geen uur geduurd voor iedereen weer in slaap viel tot 7:45 uur.

We aten een gebakken eitje met (weinig) brood, dronken thee, koffie of appelsap en voor Eva bijna een heel flesje melk. Brood wilde ze niet.
En dan begonnen de kindjes te spelen, te tekenen en te kleuren (ook Eva wilde tekenen).

Eigen foto

Rond 10 uur  kregen de kindjes een koekje of sojapudding (en drinken deden ze de hele dag door: het was nog zo warm!). Eva ging daarna een ochtenddutje doen.

De tomatensoep met balletjes en het beetje brood van 's middags wilde Matthias eerst niet opeten (hij had zogezegd geen honger) tot ik daaruit concludeerde dat hij dus de daarna voorziene pannenkoek ook niet zou krijgen. Toen ging die soep er ineens heel vlotjes binnen (maar toch nog trager dan wat Eva presteerde: zij had als eerste haar soep - helemaal zelfstandig - op). De pannenkoeken (boekweit en spelt) smaakten duidelijk (maar alleen Eva heeft ze zonder suiker genuttigd).

Matthias en Elena vroegen of we nog eens naar de kringwinkel zouden rijden. Roger ging akkoord maar vermeed deze keer wel via de "Chaussée d'Amour" naar Sint-Truiden te rijden.

Een tweetal uren later reden we terug naar huis met voor elk een nieuw hebbedingetje.
Voor het vieruurtje aten alle drie de kindjes abrikozen, stukjes appel, een koekje en een fruityoghurt.

Daarna wilden ze weer spelen (onder andere rollenspelletjes met de barbiepoppen voor Elena en Matthias terwijl Eva op een deskundige manier de speelgoeddozen ledigde).

Als avondeten was er soep (waar de kindjes niet van wilden eten: zij keken ondertussen naar een filmpje) en daarna puree van broccoli en - weinig - aardappelen met worst (heb onlangs gelezen dat het nu officieel zou zijn: verzadigde vetzuren veroorzaken geen hartinfarct, wel zou het te veel aan omega zes-vetzuren en suikers een serieuze rol spelen: zeggen dat ik dus jaren Roger een verkeerd "dieet" opdiende!).

Voor Elena en Matthias als toetje daarna nog een waterijsje en voor Eva een viertal minuscule "berenkoekjes".

Daarna mochten ze nog even filmpjes kijken. Maar... Eva is te klein voor een krukje of een bureaustoel, dus kijkt zij meestal rechtstaand mee met haar broer en zus (hier kijken ze filmpjes op de pc van Roger). Omdat ze begon te klagen daarover haalden we er een smalle babystoel zonder vastklikmogelijkheid bij (ooit gekregen van Boudewijn Knevels) en dus moesten afwisselend Roger of ik erbij gaan staan/zitten om te verhinderen dat Eva uit dat stoeltje zou vallen.

Rond 20 uur vond ik het bedtijd zijn. De kindjes werden naar de badkamer gebracht voor het tandenpoetsen enzovoort; daarna werden ze, met zo weinig mogelijk kleren aan (nog steeds veel te warm), in bed gelegd en ik las een verhaaltje voor.
Eva was zo goed als in slaap, Elena en Matthias dommelden in terwijl ik het boek wegborg toen de telefoon overging. Dat hoor je ook in hun kamer als alle deuren openstaan (zoals nu omwille van de hitte) en dus schrokken Elena en Matthias wakker: 'Ga je de telefoon niet opnemen, oma?'
'Opa zal dat wel doen, beneden,' antwoordde ik en op dat moment kwam Roger naar boven en zei me:'Het is jouw moeder'.

Terwijl Roger dat zei, was Matthias uit bed gekropen, tot aan het bedje van Eva gelopen, had daar ik weet niet wat gedaan (hij weigert het me te zeggen) en ineens begon Eva onbedaarlijk te krijsen.

Roger tilde Eva uit haar bedje, ik probeerde te weten te komen wat Eva had wakker gemaakt (misschien gewoon die telefoon maar het is pas nadat Matthias naar haar bedje ging dat ze zo begon te huilen) terwijl ik de oproep beantwoordde maar Nany een beetje afwimpelde en beloofde zo snel mogelijk terug te bellen.

We moesten Eva mee terug naar beneden brengen. Terwijl zij in Rogers armen lag in slaap te vallen, belde ik Nany weer op. Veel had ze me niet te vertellen, ik denk dat ze gewoon wilde praten. Ondertussen hoorde ik via de babyfoon boven Elena en Matthias ruzie maken. Ik met de telefoon naar boven waar Matthias beweerde dat Elena meer deken (uiteindelijk laken, want een deken is te warm nu) heeft dan hij. Ik legde hem uit dat vermits hij koos om aan de ene kant van het grote bed te liggen, hij inderdaad maar laken voor zichzelf heeft terwijl naast Elena nog laken genoeg ligt voor mij straks.
Ondertussen was Nany maar verder aan het vertellen over alles wat ze de laatste dagen heeft meegemaakt. Toen ik weer beneden was, was Nany nog steeds aan het babbelen.

Elena en Matthias bleven kibbelen, dat hoorde ik via de babyfoon (en ook Eva, die probeerde in slaap te vallen op Rogers schoot, werd erdoor gestoord). Ik terug naar boven met mijn  telefoon (en dus nog steeds Nany aan de andere kant van de "lijn").

Ik stond op het punt te dreigen met: 'Wie binnen 5 minuten nog lawaai maakt, krijgt een klets op zijn blote billen' maar bedacht net op tijd dat zoiets niet meer mag tegenwoordig. Dus zei ik: '... krijgt straf'.
En daarna vroeg ik me af welke straf dan wel: "in de hoek staan" is zo "zwak".

Ondertussen had ik dus nog steeds Nany aan de lijn en lag Eva nog altijd in slaap te vallen op de schoot van Roger. Nany zei nog dat ik misschien verkeerd ben met de kinderen alle drie op een en dezelfde kamer te leggen (ik heb daar ooit zelf aan gedacht maar wie zou ik dan apart moeten leggen?) en zij (Nany dus) moest uiteraard nog enkele verhaaltjes vertellen.

Nadat Nany had afgelegd, gaf Roger Eva aan mij door. We lagen daar zo vredig in de relax dat ik zelf bijna in slaap viel! En kusjes die ik kreeg van de af en toe wakker schietende Eva die zich dan weer comfortabel nestelde in mijn armen!
Maar Toen Roger haar naar bed wilde brengen, klampte ze zich weer aan mij vast en begon ze weer te huilen.

Uiteindelijk nam Roger de halfslapende Eva na een hele poos weer over van mij (nee, een flesje melk wilde ze ook niet: ze wou duidelijk in onze armen in slaap vallen), kreeg haar in slaap en bracht haar heel stilletjes naar bed rond 22 uur.

De dag was dus inderdaad "bijna" perfect!