We reden vandaag naar Berlingen. Roger volgt daar immers de reconstructie van een vakwerkhuis, en het was heel lang geleden dat we nog eens waren gaan kijken hoe de werken vorderen.
Daarna gingen we eerst even rondhangen op het kerkhof (Roger zijn grootvader is afkomstig van deze gemeente) en wilden we een kleine lus wandelen door de velden, kwestie van onze dagelijkse oefening te hebben.
Vlak voor een gebouw dat een beetje verscholen ligt in het groen, merkten we vandaag een wandelpad op dat we eerder nooit hadden gezien. Natuurlijk sloegen we dat in!
Het bleek ons te voeren, via de achterkant van het ons reeds bekende gebouw, dat bleek een vroegere molen te zijn, langs een beek (later zouden we zien dat het ging om de Herk).
Het drassige wandelpad dat de rivier volgde (weldra zagen we dat de waterloop veel breder was dan een beekje) liep verder naast een bosje. Heel veel vogelgezang, en aan de waterkant heel veel hoge distels met prachtige paarse bloemen.
Na een poosje zagen we een bord dat ons duidelijk maakte waar we ons eigenlijk bevonden: de Meersbeemden.
En vlak daarna beklommen we trappen naar een vroegere spoorwegberm.
Met ongeveer in het midden van onze beklimming deze eigenaardige ontdekking:
Een soort keldertje dus, onder de berm. Van daar had je ook een mooi zicht op de Herk die we al die tijd gevolgd hadden.
We volgden een hele tijd de spoorwegberm.
Om daarna terecht te komen in een perenplantage (de vruchten zijn nog niet rijp) en op een landweg die we van vroeger herkenden. Roger wist zelf te zeggen dat in een wei enkele appelbomen waren gesneuveld sinds de laatste keer dat we daar wandelden.
We kwamen daarna weer uit op de weg naar Berlingen, liepen weer langs dat gebouw waarvan we niet wisten dat het een vroegere molen achter zich verborg, langs het begin van het wandelpad dat we gevolgd hadden en kwamen uiteindelijk weer bij onze auto aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten