Elena wordt vandaag 2 jaar, Roger morgen 69!

Vandaag werd Elena 2 jaar en dat werd gisteren gevierd. Even hadden we sneeuw gevreesd, maar de dag bleef droog. In het naar Leuven rijden zagen we wel dat het over de taalgrens wel een beetje gesneeuwd had.

Om 5 voor 13 uur kwam mijn moeder Nany aan in het station van Leuven. We hadden afgesproken aan de achterkant van het station, in Kessel-Lo dus. Tot kort geleden was dat het gemakkelijkst omdat je daar een ruime parkeermogelijkheid hebt, maar nu bleek daar alles veranderd. Terwijl Roger aarzelde of hij die nieuwe betalende stationsparking zou binnenrijden, belde Nany op mijn mobieltje: ze vond deze keer niet zo direct de weg naar die achterkant van het station. Uiteindelijk troffen we elkaar toch, terwijl wij een voor mij duizelingwekkende hoge trap vanuit de parking afdaalden en zij daar beneden op ons stond te wachten.  Daarna gingen we Zeger oppikken.

Toen we bij onze dochter aankwamen, bleek Elena nog haar dutje te doen. Ik was niet de enige die dat een goed idee vond: zo zou ze daarna fris wakker zijn en niet te snel moe worden van al het feestelijke dat op haar wachtte!

Toen ze opstond leek ze een beetje overrompeld: al dat volk (haar 4 grootouders, haar overgrootmoeder Nany, Zeger, haar oom en tante Dominique en Hilde en  haar 2 neefjes)! Moemoe (haar andere overgrootmoeder) kon er jammer genoeg niet bij zijn, evenmin als haar nonkel Hendrik en Anneke.

Nadat Elena door al die mensen werd geknuffeld en iedereen haar mooi kroontje had bewonderd – die haar mama voor haar had gemaakt en waar ze heel fier op was - werd ze onder de cadeautjes bedolven. Je merkte wel dat Elena genoot van de drukte en de aandacht, dat ze besefte dat alles rond haar draaide maar ik vermoed dat ze niet begreep aan wat dat allemaal te wijten was!

 Foto’s Roger en Zeger (ik weet niet wie welke foto’s heeft gemaakt)

Af en toe moest een cadeautje nog in elkaar gestoken worden, zoals de poppenwagen die Nany gaf, maar Elena oefende voldoende geduld: er was zoveel te ontdekken!

 Foto Roger of Zeger

Daarna (na een aperitief terwijl Elena alles ontdekte) gingen we aan tafel voor wat onze dochter had bedoeld als een heel eenvoudig maal. Het werd een heerlijke fondue, met heel mals vlees, en slaatjes. De papa van Elena had gezorgd voor versgebakken frieten. Elena zat naast haar neefjes en ik vond het ontroerend hoe ze haar van alles probeerden aan te leren! Ze heeft gesmuld van het vlees, van “haar” appelmoes, en daarna van de taarten. Ze begreep wel niet waarom die mooie vlammen van de kaarsjes erop door te blazen moesten gedoofd worden en nog minder waarom vlak daarna, net toen zij een ontgoochelde gezichtsuitdrukking vertoonde, iedereen begon te zingen voor haar!

Dus ging ze maar aan het spelen!

 Foto Roger of Zeger

Toch draaide niet echt alles rond Elena. Ik vond het heel prettig haar andere grootouders, tante, oom en neefjes weer te ontmoeten, en ik heb heel veel zin om in te gaan op hun voorstel: elkaar in de zomer in Denia (Spanje) ontmoeten!

Rond 19 uur zijn wij vertrokken, met Nany en Zeger (die vandaag een vrije dag had). We hebben eerst  Nany naar huis gebracht (anders moesten we haar al heel vroeg naar de trein brengen) en daar ben ik Roger heel dankbaar voor, want die omweg betekende voor hem in totaal toch bijna drie uur rijden! Ik kreeg vandaag trouwens een mail van mijn zus Bie: Nany bleek Roger ook enorm dankbaar te zijn!

Thuis praatten we nog een poosje met Zeger, terwijl we genoten van een paar biertjes (jaja, Zeger heeft leren bier drinken! Liefst donker bier, en zeker geen Pils!). Zeer aangename en leerrijke gesprekken. Zo had Zeger kritiek op Oostland (waarvan toevallig een exemplaar op de salontafel lag) en ik denk dat hij op alle gebied gelijk heeft. Ik heb alles genoteerd en op de volgende vergadering van de KVLS, spreek ik erover.

Vandaag ging Zeger zijn kamer opruimen. Ik had hem daarvoor zijn hulp gevraagd, want hij is zoals Roger: hij stapelde zoveel op dat het schoonmaken echt niet meer te doen was. Eerst wilde ik hem helpen, maar ik kreeg deze ochtend weer vier kleine vertalingen aan, waar ik dus eerst aan werkte. Ondertussen heeft Zeger prachtig werk geleverd… En heel veel weggesmeten. Sommige dingen na jaren bijhouden omwille van de sentimentele waarde en nu toch inzien dat het eigenlijk weg mag, is echt niet gemakkelijk! Maar dat lukte niet met alles: zo moet ik een van de volgende dagen de “visknuffel” waar hij zo van hield als peuter een wasbeurt geven!

Kort na onze linzensoep van deze avond brachten we Zeger naar het station van Sint-Truiden, van waar hij naar Leuven zou sporen.

En ik voelde me een beetje droevig: het was zo goed Zeger nog eens thuis te hebben (meestal ontmoeten we elkaar de laatste tijd bij zijn zus, wat voor hem inderdaad veel gemakkelijker is).

Het is zo jammer dat jullie er deze dagen niet bij konden zijn, Anneke en Hendrik!