Ik wist al lang dat er veel te doen was om die laatste Congoboot te redden van het slopen, maar het heeft blijkbaar niet geholpen. Jammer, want er hingen zoveel herinneringen aan vast! Ook mijn vriendin Martine heeft geprobeerd haar schrijfsels toe te voegen aan het protest tegen die afbraak, maar ook dat heeft niet gebaat.
Ach, we hebben met zovelen geprobeerd! Een vriend opperde dat dit schip perfect zou passen op de Schelde, in de buurt van het museum “Mas” in Antwerpen. Wat natuurlijk klopt.
Alleen betekent het behoud van dat schip dat er enorm veel geld aan besteed moet worden, wat nu, met de economische crisis, helemaal niet vanzelfsprekend is.
Ik denk dus nog maar eens aan het gezegde “Sic transit…” en zal mijn herinneringen aanspreken wat betreft de “ville-boats” zoals wij die boten noemden.
In mijn allereerste boek had ik het trouwens uitgebreid over ons leven op zo’n schip! Dus, wat mij betreft, leve de herinneringen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten