Nog voor ik opstond deze ochtend had Roger de wasmachine in orde gekregen. De eerste echte wascyclus ging dus zonder haperingen terwijl ik een heel interessante tekst begon te vertalen na de brunch.
Ik moest mijn vertaling echter onderbreken omdat we vandaag ook eindelijk weer op bezoek zouden gaan bij onze “familiezieke”. Ze is nu terug thuis en maakt het, relatief gezien, ontzettend beter. Het was zelfs zij die voor ons de deur opende!
Samen met haar en haar echtgenoot zaten we een heel poosje gezellig in hun mooi onderhouden tuin, onder een parasol, want het was heel warm en zonnig vandaag.
Toen we terug thuis waren (vrij laat wegens de verkeersdrukte onderweg) heb ik in een recordtempo voor het eten gezorgd en mijn vertaling afgewerkt. Ondertussen ging Roger bij de huisarts op controle.
Toen ik later Roger hoorde binnenkomen, riep ik spontaan, terwijl ik opstond van mijn PC: ‘Zullen we nu maar eten?’ (ik moest alleen nog de aardappelschijfjes in olijfolie afbakken en de gamba’s met veel look garen, terwijl de soep en de witte koolsla al klaar waren).
‘Ik ben hier met Liliane,’ antwoordde Roger, en toen zag ik het: vriendin Liliane was er ook! Roger en zij hadden elkaar getroffen toen hij thuiskwam met de auto en zij in de buurt parkeerde omdat ze in ons dorp naar een “gebedswake” (ter gelegenheid van het overlijden van een kennis uit haar dorp. Die wake is een typisch gebruik van hier: in Antwerpen of Leuven heb ik zoiets nooit gekend, laat staan in Congo).
Jammer, maar Liliane en ik konden dus slechts enkele minuten keuvelen!
Ons avondmaal viel echt mee (het was weer een improvisatie van mij): doodgewone groentesoep, in heel weinig olijfolie gebakken aardappelschijfjes met look en peterselie, “gambas al ajillo” op de traditionele manier en een slaatje van witte kool, appel en rozijnen met een heel klein beetje mayonaise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten