Die vraag stel ik me al jaren! Niemand kon me ooit een antwoord geven. Tot Roger mij deze avond het volgende liet lezen:
“In 1973 was er de “oliecrisis” die eigenlijk een Arabische parasitaire chantage-crisis was. Daarna is een politiek op gang gekomen die door Bat Ye’or gedocumenteerd is in haar boek “Eurabië”. De Arabieren eisten voor een ononderbroken stroom van olie natuurlijk in de eerste plaats zeer veel meer geld, maar vooral een anti-Israël-politiek, plus heel veel sympathie voor de islam, plus vrije immigratie van moslims naar het Westen. In ruil mochten de nationale elites van Europa een machtsdroom najagen waarin Europa met Amerika kon concurreren.
Dat was dom van de Europese elite, maar sluw van de Arabieren. Want Arabieren produceren zelf helemaal niks, behalve heel veel moslims. Tot in de 17e eeuw hadden ze hun bevolkingsoverschotten altijd kunnen wegwerken door in alle buitenlanden, van Spanje tot in Afghanistan, te gaan roven, uitbuiten, moorden en slaven halen. Maar omdat in de 17e eeuw de Joods-christelijke traditie in Europa steeds meer de Joods-Christelijk-Verlichte traditie werd en “wij” dus wetenschappelijk, economisch en technisch een enorme voorsprong op de islam namen, lukte het de Arabieren in 1683 (Wenen!) definitief niet om Europa te veroveren. Ze hadden het 1000 jaar lang geprobeerd met alsmaar bloediger wordende raids, de onderbuik van Europa in. Dus in 1973, driehonderd jaar later, veranderden ze via die oliechantage van strategie: véél te veel geld voor de olie, véél tijd om in luxe aan neukie-neukie te doen, bevolkingsoverschotten afzetten richting Europa om dat in één “moeite” door via de baarmoeder te koloniseren en te ontwrichten . . . . . én . . . . Israëlhaat! Win-win-win-win-situatie!”
Hij had de tekst hier gevonden.
Ik heb het hele artikel gelezen (en vond het te breedsprakerig) maar het is pas toen ik de hierboven gekopieerde passage bereikte dat ik iets had van ‘Ha zo? Is dat inderdaad het antwoord?’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten