Nadat Roger nog gesnoeid had (ik heb er mij bij neergelegd: we krijgen de tuin niet in orde tegen Pasen, en misschien zelfs dit jaar niet), wilde hij naar Sint-Truiden. Shoppen is echt niet mijn ding maar als hij maar voldoende beweging krijgt, ga ik praktisch met alle voorstellen akkoord.
Het was heel koud! Gelukkig vond Roger dat ook, zodat we na een dik half uurtje weer naar huis reden. En daarna naar de Ikea van Hognoul. Waar we een goed uur stapten (je bent er wel verplicht de hele winkel door te lopen). In tegenstelling tot veel van mijn vrienden vind ik dat niet zo erg: ik hou van decors (en dus ook van toneel) en geniet van de “woningen op een geringe oppervlakte” die er worden tentoongesteld, én van het speelgoed natuurlijk: ik heb moeten weerstaan aan de neiging om van alles te kopen voor de kleinkindjes! Je mag ze immers niet te fel verwennen… wat niet belet dat ik in mijn hoofd registreerde wat ik wel zou kopen voor hen bij een volgende gelegenheid! 
Deze avond aten we restjes: soep, slaatjes, ansjovis, de rest van een wokgerecht met tilapia en veel groenten.
Nadat ik nog naar een aflevering van Star Trek had gekeken en enkele vriendinnen had beantwoord via e-mail, vond ik dit (doorgestuurd door Roger): “Onzin als hoge kunst”! Het is een nogal lang artikel, maar vrienden, doe even de moeite om te klikken op de link hierboven!
Daar las ik onder andere die nonsens die ik als titel koos voor deze post. Waar zijn we (nee, niet wij, wel onze overheid) toch mee bezig!?
Ik moest weer denken aan “De kleren van de keizer” van Andersen waarvan ik hier een mooie illustratie vond (wel niet helemaal volgens het oorspronkelijke verhaal).
In dat verhaal wordt echter niet verteld dat de onderdanen van de keizer belastingen moesten betalen voor al die kleren! Wat wij wel moeten doen, en ook om subsidies te spijzen.
Ik weet het, zelfs de KVLS geniet (een beetje) van dat subsidiesysteem! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten