Deze ochtend (heel vroeg voor mijn doen) van 9 tot 12 uur vergadering van de werkgroep WOI, in verband met die "ontsluiting".
Roger en ik mochten deze keer uitgebreid oefenen en ik denk dat ik nu door heb hoe het moet (de website waar we moeten op werken is niet echt gebruiksvriendelijk, dat heb ik al gezegd, maar eens dat de routine in je vingers zit, gaat het wel).
Geen tijd voor een wandeling vandaag (het was trouwens heel koud vergeleken met de vorige dagen): na de middag en enkele huishoudtaken bezochten we onze "familiezieke".
Ze leek heel blij ons te zien. We reden haar in een rolstoel naar de cafetaria, Roger en zij dronken er koffie (thee is er niet... maar later zorgde haar echtgenoot dat ik toch een kopje lindethee kon bemachtigen*) en ik merkte dat andere bewoners ons familielid heel vriendelijk aanhaalden. We probeerden te converseren maar vermits onze zieke nog steeds niet kan praten, ga ik voort op haar gezichtsuitdrukking. Niet gemakkelijk!
Na een poosje kwam haar echtgenoot er ook aan en ik heb de indruk dat hij, veel beter dan wij, kan raden wat ze probeert te zeggen.
Toch blijft het intriest: al ben ik een stille, ik zou het bijvoorbeeld vreselijk vinden als ik helemaal niet meer kon communiceren met woorden!
* Ik heb opgemerkt, sinds ik in Haspengouw woon, dat als ik al eens thee krijg, het eigenlijk kruidenthee (infusie) is. Tja, ze zijn hier koffiedrinkers en thee kennen ze niet echt. Ik heb trouwens al vaak opgemerkt dat men hier zelfs niet weet dat er een theeplant bestaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten