Luie maandag

Vandaag, buiten wat opruimen en een paar keer de wasmachine laten draaien, weinig gedaan in het huishouden. Roger wel: hij heeft nog maar eens het gras afgereden.

Eigen foto

We deden wel onze boodschappen (na een vroege afspraak met onze nieuwe bankier)... en gingen onder andere naar een winkel van Telenet. Hendrik had ons vorig weekend duidelijk gemaakt dat, gezien ons verbruik, we gebaat zouden zijn bij een goedkoper internetabonnement. In die winkel stond echter zoveel volk aan te schuiven dat we meteen weer naar buiten gingen.

Na de boodschappen heb ik gezocht op de website van Telenet hoe ik misschien zelf kon zorgen voor die wijziging... tot ik me herinnerde dat ik voor de laatste wijziging gewoon de telefoon had gebruikt.

Dus gebeld naar Telenet (tja, mijn afkeer voor telefoneren had er weer voor gezorgd dat ik niet meteen dacht aan de eenvoudigste oplossing).  De zaak was in een wip opgelost: volgende week wordt er al een nieuwe modem geïnstalleerd, en ik kreeg deze avond al via mail bevestiging van de wijziging die dan zal gebeuren.

Koken hoefde niet: er waren voldoende resten van het weekend om op te warmen.

En na het avondeten en mijn uurtje lectuur op papier (deze keer Herman Brusselmans, maar hij kon me niet bekoren), eindelijk nog een uurtje "ontsloten",  enkele mails beantwoord en nog een dagje uit mijn vroegere dagboeken overgetypt.

En... nu ga ik even "stoefen" zoals wij (Vlamingen dus) zeggen. Het valt me op hoe weinig fouten ik in het Frans maakte op mijn 15 jaar en half (dagboek van 1965). Eigenlijk geen enkele, want als ik al een fout ontdek, blijkt het woord geschrapt en verbeterd. Zelfs tegen de heel moeilijke regels van "l'accord du participe passé" vind ik geen enkele zonde. En wat meer is... (en wat ik eigenlijk vrij erg vind): ik schreef toen heel vlot, veel vlotter dan nu in het Nederlands (of dat nu nog het geval is, weet ik niet, maar ik vermoed van wel😒).