Evolutie en "analfabetisme"

Uiteraard vertel ik hier niet alles over mijn leven maar ik probeer wel, ik geef het toe, de indruk te wekken dat ik hier mijn dagboek reproduceer. Niet dus, integendeel.

In feite was deze blog eerst een manier om aan alle vrienden en familieleden, die ik van het bestaan van de blog op de hoogte bracht (dat zijn ze niet allemaal), onze nieuwtjes te vertellen zodat ik niet ettelijke keren hetzelfde moest herhalen.

Nog iets later besefte ik dat ik hier meer kwijt kon dan gewoon familienieuwtjes en vond ik er een uitweg voor mijn frustraties, onder andere over het (niet meer willen) publiceren bij kleine uitgeverijen.

Dit alles om te zeggen dat ik in mijn echte dagboek (ik schrijf altijd eerst hier en daarna kopieer ik dat in mijn dagboek en voeg er aan toe wat niet voor iedereen bedoeld is) iets had toegevoegd aan vorige post dat misschien iedere oudere kan interesseren.

Ik had Nany aan telefoon. Die klaagde over het feit dat tegenwoordig alles via de computer moet gaan en dat zij daar niets van kent.

Ik zei haar dat veel mensen die zelfs ouder zijn dan zij (ik denk hier onder andere aan onze vrienden Roger Beeckman en André, allebei ouder dan 90 jaar) wel hebben leren omgaan met informatica. En, dat toen ik haar de kans gaf er zelf in te stappen, ze die kans heeft geweigerd en me mijn cadeau heeft teruggegeven.
Ze reageerde weer: 'Het was te ingewikkeld voor mij!'
Waarop ik zei: 'Herinner je, vroeger wilde je geen gsm! Je vond dat echt overbodig maar... je kreeg er ooit een cadeau en heel snel kon je niet meer zonder. Je verwijt zelfs mensen dat ze hun gsm niet bij zich hebben als je ze wilt bereiken!'.
'Ja maar,' antwoordde Nany, 'een computer is toch nog moeilijker! En...wat met al die mensen die hun job verliezen én met al die oude mensen zoals ik die niet weten hoe ze bijvoorbeeld moeten een overschrijving doen met de computer?'

Ze heeft natuurlijk gelijk (al heb ik haar weer proberen uit te leggen dat voor haar het probleem is dat ze had geweigerd op tijd de evolutie te volgen, wat ze moeilijk vond toe te geven).

Ik zei haar trouwens: 'Waarom heb je nooit computerlessen willen volgen?' (ik weet dat die in haar woonplaats werden gegeven).
'Omdat ik in andere zaken was geïnteresseerd', was haar antwoord.
'Ja maar, je moest toch doorhebben dat het op die manier zou evolueren?', probeerde ik nog.

Maar nee, blijkbaar helemaal niet! En Nany stelt zich dus heel veel vragen over de evolutie: wie zal er nog werk vinden in de toekomst?

Ik heb haar maar niet verteld dat ik vrees voor mijn eigen job!

Ik vrees immers echt dat vertalers binnenkort nog heel weinig werk zullen hebben. Voor mezelf vind ik het niet heel erg, gezien mijn  leeftijd, voor jongere vertalers wel.
Maar tegelijk sta ik vol bewondering voor de steeds betere automatische vertalingen!
Dat is de evolutie immers!

Maar mijn oude moeder Nany behoort blijkbaar wel tot de nieuwe analfabeten, jammer genoeg!

Ach, als het even snel blijft evolueren, ik misschien ook op haar leeftijd!