Na onze brunch begon ik op mijn gemak mijn kant van de werkkamer te stoffen. Eigenlijk vrij oppervlakkig, zonder enig meubel te verplaatsen en zelfs zonder rekening te houden met de spinnenwebben aan het plafond. Zelfs de kantjes waar Roger onlangs de jacht maakte op spinnenwebben sloeg ik over.
Opeens merkte ik dat Roger heel spontaan zijn kant beginnen te stoffen was!
Daarna stofzuigde hij de vloer en ik was zo blij als iets: op nog geen uur was de voor vandaag bedoelde klus (oppervlakkig) geklaard.
Roger wilde verder gaan met stofzuigen in de salon maar daar moest ik hem tegenhouden: dat is een job voor morgen en eerst moet daar onder andere opgeruimd worden.
Ik voelde wel aan mijn rug en buik dat ik even te druk bezig was geweest met die schoonmaak. En toch stemde ik toe toen Roger voorstelde nog eens naar Action te rijden: hij had immers nog meer afsluitbare dozen voor zijn noten nodig.
We liepen er een goed halfuur rond (en tegen het einde van dat halfuur was het echt voldoende geweest voor mij), Roger vond wat hij zocht en ik werd weer verleid door heel goedkope sinterklaasspulletjes.
Thuis was ik blij dat ik weer in de relax kon ploffen. En daar had je het weer: diepe slaap, dromen en me beter voelen bij het ontwaken.
Roger warmde onze soep van gisteren op en ik zorgde daarna voor hertensteak met een tomatensla.
En na het avondeten en nog een beetje lectuur op papier voor mij, stuurde Roger me een Italiaans recept door: braciole. Het lijkt heel lekker, wel bewerkelijk, lijkt fel op een ander Italiaans recept dat ik in Antwerpen soms heb klaargemaakt... maar ik weet echt niet wanneer ik het zou kunnen klaarmaken. Niet omwille van de bewerkelijkheid maar omdat Debby geen vlees eet en vlees hier de basis vormt. Er komt ook kaas aan te pas maar die kun je volgens mijn gevoel weglaten (Hendrik eet geen kaas).
Wat wordt koken toch ingewikkeld! Deze ochtend vond ik een chatbericht van Wiemla. Weer stelde ze me voor bij hun bezoek eten af te halen bij een Chinees. Ik heb al uitgelegd waarom dat mij geen goed idee lijkt. Nu gaf ze eindelijk toe dat zij geen couscous lusten. Ik heb geantwoord dat als ze bedoelt het griesmeel zelf, ze zich geen zorgen hoeft te maken; ik vervang dat wel door rijst voor wie het wil.
Restauranteten is voor mij echt een laatste optie (en akkoord, vorig jaar in oktober heb ik het zo moeten doen omdat koken te ingewikkeld werd): te duur en vooral... je weet eigenlijk niet wat je eet, welke olie ze hebben gebruikt, hoeveel suiker enzovoort.
O ja, ik kreeg deze ochtend eindelijk ook een mail van Edith Oeyen (voorzitter KVLS) over het overlijden van Ilonka.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten