donderdag 30 april 2020

De wetenschap over de ziel

Ik heb deze avond nog in mijn eentje gekeken (Roger had weer geen zin) naar "Verlengd weekend". Ik vond het helemaal niet slecht (maar ik heb de helft voor morgen gelaten: 45 minuten film per avond is voor mij voldoende).

Daarna nog enkele mails beantwoord en uiteindelijk heel toevallig op dit gevallen. Heel hoopgevend! En ja, ik weet het, Hendrik, ik krijg zaken aangeboden die passen bij wat mij interesseert. Zo kreeg ik vandaag ook heel veel video's aangeboden over de groep  Taraf de Haidouks. Oei, die post van mij ziet er blijkbaar niet uit (dat heb ik telkens voor als ik iets kopieer). Ik plaats hier dus even een nieuwe link naar die muziekprestatie: https://www.youtube.com/watch?v=loZd4dPow4A

Maar toch... is het heel toevallig dat ik zie dat de wetenschap moet herkennen dat een ziel kan bestaan?

21 opmerkingen:

  1. Je gelooft gewoon wat je zou willen dat waar was, maar met wetenschap heeft dat allemaal niet veel te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, dat zal dan wel (ik heb echt geen tegenargument... behalve zoals ik onlangs zei, dat mijn geloof in wetenschap serieus is aangetast!)

      Verwijderen
    2. En wat is het alternatief voor wetenschap dat je voorstelt dan?

      Verwijderen
    3. Ik zou het niet weten. Persoonlijke ondervinding?

      Verwijderen
    4. Met andere woorden: anekdotisch bewijs en buikgevoel. Alleen is het al overduidelijk aangetoond dat beide methodes volledig onbetrouwbaar zijn om de werkelijkheid nauwkeurig te beschrijven. Net om dat op te vangen heeft men de wetenschappelijke methode bedacht.

      Verwijderen
    5. Ik ken te weinig van wetenschap, dat heb ik al gezegd. Maar als wetenschap zegt "wij hebben beslist dat A waar is en B niet waar" en iemand ondervindt dat B wel zou kunnen waar zijn, dan zegt wetenschap "Ha nee, we hebben het toch gezegd: A is waar, B niet".

      Verwijderen
    6. Nee, wat je nu beschrijft is religie, geen wetenschap.

      Verwijderen
    7. Maar nee, dat is ook wetenschap zoals ik ze rondom mij toegepast zie. Ik heb ondervonden dat homeopathie bij mij werkt. Nee, kan niet, zegt de wetenschap, want wij zeggen dat het niet werkt!

      Verwijderen
    8. Dat is een goed voorbeeld van anekdotisch bewijs: jij hebt "ondervonden dat homeopathie bij jou werkt", m.a.w., een niet-blinde steekproef van 1. De wetenschap zegt niet "nee, kan niet, want wij zeggen dat het niet werkt". De wetenschap zegt: een dergelijke steekproef (het anekdotische bewijs) is lang niet representatief genoeg om er iets zinnig uit af te leiden, bovendien blijkt uit talloze wel representatieve onderzoeken dat er geen significante werking is vast te stellen van homeopathie, en er is daarbovenop ook nog geen enkele plausibele uitleg voor hoe homeopathie in eerste instantie al zou kunnen werken, aangezien het chemisch niet verschilt van bv. suiker of water (afhankelijk van de vorm waarin de homeopathie komt). Daaruit concludeert men vervolgens dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat homeopathie zou werken. Blijkt er morgen toch plots overtuigend bewijs te zijn van de werking van homeopathie, dan verandert het wetenschappelijke standpunt. Iemand die bij zichzelf "ondervindt dat het werkt" is echter geen overtuigend bewijs. Als dat wel zo was, dan zouden we moeten concluderen dat letterlijk alles werkt, want voor elke verzonnen behandelingsmethode zijn er wel mensen te vinden die "ondervonden hebben dat het werkt".

      Verwijderen
    9. Er zal nooit overtuigend bewijs komen, vermits je de gewone stekproeven niet kunt toepassen op homeopathie! Je kunt alleen vaststellen of het werkt of niet. En dat geldt inderdaad niet alleen voor homeopathie.Zodra iemand een resultaat ondervindt van eender welke behandelingsmethode, zou de wetenschap eerder moeten zeggen "laten we dat dan eens onderzoeken" en niet: "onmogelijk volgens de regels die wij hebben opgesteld".

      Verwijderen
  2. Net dat vaststellen of het werkt of niet is toch wat de wetenschap doet? Maar dan niet op uw manier van "ik heb het gevoel dat ik ermee geholpen ben dus het werkt", want zoals reeds gezegd, met dat soort methodologie kan je van letterlijk alles "bewijzen" dat het werkt, van rituele gebeden over elektroshocks tot martelpraktijken om boze geesten te verdrijven. Zo moet er onder andere vastgesteld worden dat het significant beter werkt dan een placebo, en dat is onmogelijk als je enkel naar je eigen ervaring kijkt.

    De woorden die u voortdurend in de mond legt van wat u antropomorfiserend "de wetenschap" noemt, doen mij vermoeden dat u echt geen idee heeft van wat wetenschap is. Zo zegt de wetenschap niet "onmogelijk volgens de regels die wij hebben opgesteld". Dat is wat imams en pastoors zeggen. De wetenschap zegt "we kennen momenteel geen enkel mechanisme dat ervoor zou kunnen zorgen dat homeopathie werkt, maar laat ons het toch maar testen." En als uit die talloze testen dan blijkt dat het inderdaad niet werkt, laat ons dan niet mordicus vasthouden aan een geloof in dat het zou moeten werken, maar voorlopig, tot er zich eventueel wel bewijs aandient, ervan uitgaan dat het niet werkt. Voor het feit dat sommige mensen toch denken dat ze ermee geholpen zijn, zijn andere verklaringen mogelijk die geen beroep hoeven te doen op magische eigenschappen zoals "geheugen van water" en bovendien wel in lijn liggen met de onderzoeksresultaten, zoals het placebo-effect.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben inderdaad helemaal geen wetenschapper, jammer genoeg! We zullen echter homeopathie als voorbeeld blijven nemen. Men zou kunnen observeren wat er gebeurt met mensen die daarmee verzorgd worden. Niet in zelf opgebouwde tests, want homeopathie kun je niet op die manier testen, vermits elk middeltje kan dienen voor elk kwaal, naargelang onder andere de persoonlijkheidskenmerken van de patiënt. Maar oké, we zullen aannemen dat wetenschap niet kan bewijzen dat homeopathie werkt en zolang daardoor homeopathie niet verboden wordt, is het voor mij oké. Er zijn echter landen waar men anders redeneert: werking van homeopathie niet bewezen, dus homeopathie verboden. Terwijl homeopathie zoveel goedkoper is dan allopathie! (Ik weet echt niet waarom ik homeopathie als voorbeeld nam -ik vermoed omdat ik nog steeds denk je te kennen; trouwens, een naam opgeven zou wel zo aangenaam zijn!).

      Verwijderen
    2. Wat bedoelt u met "zelf opgebouwde tests"?

      U beweert dat wetenschap niet kan bewijzen dat homeopathie werkt. Ik ga daar niet mee akkoord. Als er een meetbaar effect is, dan kan het ook wetenschappelijk vastgesteld worden. Beweren dat iets wel effect heeft maar dat het niet wetenschappelijk vast te stellen is, is tegenstrijdig. Een effect dat niet meetbaar is, kon evengoed geen effect zijn.

      Ik ken geen landen waar homeopathie verboden is, kan u daar een voorbeeld van geven? Let wel, als het, zoals vanaf 2021 in Frankrijk, niet terugbetaald wordt, is het daarom nog niet verboden! Ook zie ik niet goed in op welke basis men de middelen op zich zou kunnen verbieden: dan moet suiker en/of water bv. ook verboden worden, want zoals ook al gezegd, chemisch is er geen enkel verschil. Wat meteen ook de reden is dat het helemaal niet kan werken natuurlijk. Wel is het mogelijk om een verbod in te stellen op het verkopen van water of suiker als zijnde werkzame geneesmiddelen. Dat laatste is bedrog, en misschien is een verbod daarop zelfs zo onverdedigbaar nog niet.

      Verwijderen
    3. Sorry, ik dacht gelezen te hebben dat homeopathie verboden was in de Verenigde Staten maar blijkbaar heb ik me vergist.

      Ik heb het al deze tijd over "klassieke" homeopathie, waarbij men één "constitutioneel" middel toedient tegen elke kwaal.
      Maar eerst moet men dat middel vinden! In ons geval werden we door een Duitse vriend homeopaat gestuurd naar dokter Scheepers in Deurne voor bepaalde ziektes van onze kleuter Zeger. Het "constitutionele" middel voor Zeger werd nooit gevonden. Hij kreeg wel middeltjes die er dicht bij lagen en die hielpen maar echt genezen deed hij niet. Hij ontgroeide gewoon die ziektes.
      Tegen mij zei die dokter meteen dat hij dacht dat ik een typisch "carcinosinum" type was. Hoewel ik niet voor mezelf raadpleegde, schreef hij het me voor en ik slikte het.
      Daarvoor had ik heel geregeld last van sinusitis, wel ineens daagden die niet meer op en de enkele keren dat men mij bv antibiotica voorschreef voor een ander kwaal, verving ik dat met succes door carcinosinum.

      Toen Hendrik eens dringend een medicijn nodig had, ging ik weer naar Scheepers die hem een homeopathisch middel voorschreef en ook antibiotica voor moest het probleem de volgende dag niet opgelost zijn. Weer was het raak: een paar uur later was Hendrik genezen.
      Voor Roger heeft Scheepers gedacht aan verschillende "constitutionele" middelen maar het heeft lang geduurd voor hij het echte vond.

      Hoe kun je zulke situaties in een test nadoen? Het middel moet eerst gevonden worden en daarvoor moet de patiënt serieus meewerken. Als het dan gevonden is, helpt het voor die patiënt tegen elke kwaal. Maar uiteraard helpt het niet voor iemand anders tenzij die toevallig net hetzelfde constitutionele middel moet hebben!

      Verwijderen
  3. Waarin verschilt dat fundamenteel van gelijk welke therapie die een individuele aanpak vereist? Die kan men toch ook testen? Mutatis mutandum beweer je hier eigenlijk dat bv. ook het effect van bloedtransfusies niet te testen valt want tja, eerst moet er wel bepaald worden welke bloedgroep iemand heeft, je kan niet zomaar iedereen hetzelfde bloed geven. Dat slaat toch nergens op? Nogmaals, als een behandeling een meetbaar effect heeft, dan is dat sowieso wetenschappelijk vast te stellen. Is het niet wetenschappelijk vast te stellen, dan betekent dat dat er dus geen meetbaar effect is. En een effect dat niet meetbaar is, staat gelijk aan geen effect. Maar stel nu dat je gelijk hebt, wat je niet hebt, en de werking van homeopathie zou op magische wijze ontsnappen aan elke wetenschappelijke benadering. Hoe zou je dan überhaupt kunnen weten of het wel werkt, wetende dat anekdotisch bewijs helemaal niets bewijst? Dan kan je evengoed gebeden gaan richten tot Zeus, de werking daarvan is immers even zeker of onzeker. Net om een onderscheid te kunnen maken tussen dat wat op het eerste gezicht zo is (anekdotisch bewijs) en dat wat werkelijk zo is, heeft men de wetenschappelijke methode uitgevonden. En tot nu toe wijzen alle serieuze onderzoeken erop dat er van homeopathie geen werking uitgaat, ondanks eventueel anekdotisch bewijs, wat ook niet zo verwonderlijk is gezien de samenstelling ervan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waarom is de klassieke homeopathie dan nog niet bestudeerd (ik bedoel dus niet die andere homeopathie die zegt voor kwaal A medicijn X te nemen en voor kwaal B medicijn Y? Anekdotisch is inderdaad wat ik vertel, want ik heb het over 4 mensen. Er zijn echter duizenden andere mensen die wat te vertellen zouden hebben! Natuurlijk, als men bv in mijn geval mij verplicht te bewijzen dat ik voor de inname van dat middeltje geregeld sinusitis had, dan kan ik dat niet bewijzen, want ik heb er maar één keer een medicijn voor genomen waar ik nog erger pijn van kreeg. Dus in mijn geval kan men enkel vaststellen dat ik nu geen last heb van sinusitis en voor de rest moet men mij maar geloven.En dat zal wel niet kunnen, want ik kan eender wat beweren!

      Verwijderen
    2. Omdat homeopaten blijkbaar zelf niet genoeg vertrouwen hebben in de werking van hun middeltjes, zodat ze het niet durven te onderzoeken? De bewijslast ligt immers zoals steeds bij diegene die iets claimt, in dit geval de homeopaten. Omdat het een nogal buitensporige claim is, is er trouwens meer en beter bewijs voor nodig dan voor bescheidener claims (ECREE: extraordinary claims require extraordinary evidence). Het is een buitensporige claim, omdat het in strijd is met alles wat we tot nu toe weten van de werking van de natuur (dit blijkt bv. uit het feit dat homeopathische middelen geen werkzame stof bevatten, m.a.w. chemisch identiek zijn aan bv. water.)

      Die duizenden mensen zijn volledig irrelevant om iets zinnigs te zeggen over de werking van homeopathie, dat blijft toch echt anekdotisch zolang dat niet fatsoenlijk onderzocht wordt. Er waren destijds honderdduizenden mensen of meer die er rotsvast van overtuigd waren, en dat zogezegd ook met hun eigen ogen konden vaststellen, dat de zon rond de aarde draait, maar dat maakt het nog niet waar.

      Men zal u niets verplichten te bewijzen, ik wil zelfs best geloven dat u voor de inname van dat gewijd water regelmatig sinusitis had en daarna niet meer. Maar dat bewijst helemaal niets, dat is, nogmaals, anekdotisch, en correlatie is trouwens niet hetzelfde als causatie. Zolang u het verschil tussen systematisch en anekdotisch bewijs weigert te erkennen, gaat u nooit begrijpen waarin wetenschap verschilt van uw manier van denken, en waarom het ene een beter werktuig is om aan waarheidsvinding te doen dan het andere.

      We hebben dus te maken met een claim die veronderstelt dat de wetmatigheden in de natuur die we vastgesteld hebben en keer op keer experimenteel bevestigd weten, fundamenteel anders in elkaar moeten zitten. Zo fundamenteel, dat veel verschijnselen die we keer op keer in experimenten waarnemen, en waarop veel van onze moderne technologie gebaseerd is, eigenlijk onmogelijk zouden moeten zijn. Uit de wetenschappelijke experimenten die gedaan werden aangaande deze claim, blijkt niet dat ze klopt, integendeel (maar dat is irrelevant volgens u, want "het valt wetenschappelijk toch niet te testen.") Bovendien heeft men geen enkel idee van een mechanisme dat aan de basis van de veronderstelde werking van de claim zou kunnen liggen. En vervolgens eist men dat deze claim toch aanvaard wordt, omdat "ik het toch zelf gemerkt heb zeker!" Vertel me nu eens waarin heel dit patroon verschilt van gelijk welk geloof in bovennatuurlijke toestanden?

      Verwijderen
    3. Oké, maar dat is net wat ik me afvraag: of het niet zou kunnen dat de wetmatigheden in de natuur toch ietsjes anders in elkaar zitten dan we tot nog toe hebben geëxperimenteerd? En nogmaals oké, datzelfde geldt voor een geloof in bovennatuurlijke toestanden: misschien zijn ze niet zo bovennatuurlijk?

      Verwijderen
    4. Dat zou niet alleen kunnen, dat is zelfs zo goed als zeker: we zijn al relatief ver geraakt, maar er is nog zeer veel verdere verfijning nodig van onze kennis van de natuur.
      Maar hoe gaan we dat het beste aanpakken denk je? Door verder nauwkeurige wetenschappelijke experimenten te doen, een werkwijze die zijn waarde echt wel bewezen heeft, of door op wat anekdotisch bewijs en buikgevoel af te gaan, een werkwijze die daarentegen aantoonbaar tot foute inzichten leidt?

      Verwijderen
    5. In feite door gewoon alles te onderzoeken, ook zaken die onmogelijk of anekdotisch lijken. En een ander deel van mijn antwoord vind je ("je" en niet "u" omdat ik nog steeds denk dat ik weet met wie ik praat. Als ik me vergis, heel graag een seintje!) in mijn jongste post.

      Verwijderen
    6. Goed dan antwoord ik verder onder je jongste (ondertussen al niet meer) post. Blijkbaar voelde iemand anders zich al geroepen om daarop te reageren, dat was ik niet overigens! Tot later onder die post! :) Voor de lezer die verder onze discussie wil lezen: https://jessymaesen.blogspot.com/2020/05/interview-met-dokter-charbonier.html

      Verwijderen