Nee, niet met Roger, wel met Nany! We babbelden weer via de telefoon (ik hield de hoorn in mijn rechterhand en liep toch maar wat rond ondertussen) en ze vertelde weer over alle mensen die haar vandaag hadden opgebeld maar... ze had toch al zo lang geen nieuws meer van Matadi-vriendin Rachel. Of ik nieuws had van haar dochter, mijn vriendin Sabine.
Nee, al maanden had ik niets van Sabine gehoord of gelezen maar daar maakte ik me geen zorgen over. Als er slecht nieuws was, ik zou het zo weten.
'Misschien moet je toch eens bellen!' opperde Nany.
'Weet je wat, ik zal haar een mail sturen.' antwoordde ik.
'Waarom zou je niet bellen?'
'Omdat ik zelden bel. Ik mail liever.'
'Ja, maar je moet niet altijd doen wat jij het liefst doet! Met een telefoontje zul je sneller nieuws hebben.'
'Nee, ik bel niet maar waarom bel jij niet naar Rachel?'
'Omdat zij niet belt!'
'Maar je vindt wel dat ik naar Sabine moet bellen, ook als zij niet naar mij belt?'
'Misschien is er wel iets gebeurd met Rachel!'
'Maar nee, je weet toch dat we dat meteen zouden weten! Sabine en ik mailen soms maanden aan een stuk geregeld naar elkaar en dan kan het gebeuren dat we maanden niets van elkaar horen. Dat betekent niets, zelfs niet dat we ruzie hebben!'
'Ik vind toch dat je beter zou bellen, want waarschijnlijk belt ze liever dan dat ze mailt!' (daar had mama wel een punt, zo goed ken ik Sabine wel! Maar ik mail nu eenmaal liever!😜)
Waarop ik afscheid nam van mijn moeder met de belofte dat ik meteen zou mailen.
En ik mailde, kreeg binnen het uur een lange mail terug, antwoordde weer na een uurtje en kreeg prompt een tweede antwoord. Alles is oké, zoals ik vermoedde en dat heb ik dan ook ge-sms't naar Nany.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten