Luie dag

Nee, in feite was het niet echt zo'n luie dag, alleen zijn mijn dagen minder gestructureerd de laatste weken. Het lijkt een beetje op vakantie.

Ik heb gewassen (sorry, dat deed de machine), was te drogen gehangen. Op wat er overblijft van het binnenpleintje (ik schrijf wel "wat er overblijft" maar, hoewel de betegelde oppervlakte kleiner is geworden, lijkt het pleintje groter omdat het naadloos overgaat in het nieuwe stukje tuin).

Omdat de zon zo mooi scheen, even verpoosd op dat binnenplein, op een kampeerstoel. "Ik zou eigenlijk onze heel oude tuinstoelen moeten schoonmaken", bedacht ik nog voor ik met gesloten ogen verder dagdroomde in de zon, terwijl ik luisterde naar de merels. Ik denk dat ik hun gezang nog het mooiste van allemaal vind!
De koolmeesjes kon ik niet zien vanop dat "koertje" maar ik wist dat ze druk bezig waren in en rond de Spaanse kruik boven ons terras.
Dat terras wordt nu ingenomen door stapels bakstenen (product van de afbraakwerken) die de aannemer zal recycleren zodra het weer mag.

Ik moest naar Nany bellen, herinnerde ik me ineens. Maar ze bleek niet op haar kamer. 

In huis had ik ook nog wat huishoudwerk, maar eerst wilde ik toch even checken of er nieuws was. En toen viel ik op wat ik daarstraks postte. Uiteraard "verloor" ik tijd door verder te zoeken naar berichten over die medicijnen... maar ik viel niet meteen op iets dat ik nog niet gelezen had.
Ik werkte dus enkele huishoudtaakjes af (eigenlijk tegen mijn zin!).

Toen herinnerde ik me dat er "onkruid" begon te groeien op de "binnenkoer" (binnenpleintje voor de Nederlanders).
Ik besteedde daar een kwartiertje aan, nadat ik lang had gezocht naar de hark waarmee ik dat meestal doe. Die bleek verborgen in de enige overblijvende stal (de werklieden hadden alles uit het poortgebouw, waar ze maar plaats vonden, opgeborgen, zodat de vrachtwagens hun containers konden binnenrijden).

Het "onkruid" dat ik verzamelde (aanhalingstekens omdat ik denk dat niets onkruid is) wilde ik met mijn gewone borstel bij elkaar vegen, maar ik vond die niet (zelfde reden als voor de hark). Ik vond wel bezems die niet van ons zijn, maar niet die enige, bijna versleten, bezem waarmee ik heel goed kan werken.

Roger was ondertussen afwisselend bezig op zijn pc en met ik weet niet wat in de tuin of in een van zijn ateliers. Nadat ik het "onkruid" op de een of andere manier in de groene container had gekregen, vroeg ik aan Roger of hij wist waar die oude bezem was gebleven. Hij vond hem ook niet.

Hij vertelde me wel (hij zat toen aan zijn pc) over wat hij allemaal had gelezen, onder andere over iets dat mij ook al een poosje bezig houdt.
Namelijk: waarom krijgen we niet elke dag, in plaats van enkel het aantal doden ten gevolge van corona, het totale aantal overlijdens op één dag, plus een vergelijking met vorige jaren te horen? Ik denk dat we nog wel een uurtje bezig zijn geweest met opzoeken, lezen en weer opzoeken maar nergens vonden we officiële cijfers.

Uiteindelijk was het tijd om te beginnen koken. We aten, met de deur van de keuken naar het terras groot open, het allerlaatste restje van de knolseldersoep gevolgd door chateaubriand, tomatensla, koude asperges en prinsesboontjes.
En praatten ondertussen over wat ik had gehoord over Chloroquine en Rivotril in Frankrijk.

Het is de eerste keer, sinds ik met Roger leef, dat ik hem zo ongerust voel.  Zelfs al die keren dat zijn leven direct op het spel stond, maakte hij zich minder zorgen. Nu echter gaat het niet alleen over hem natuurlijk, en ook dat is typisch voor Roger!

Nee, uiteindelijk was het niet echt een luie dag!

Deze avond trouwens nog geprobeerd Nany te bereiken, tevergeefs (maar later las ik in een mail van zus Bie dat juist op dat moment zij een halfuur lang babbelde met onze moeder).