Ik weet niet wat er gaande is. Tot gisteren ging het vlot, al die nota's toevoegen aan de door Roger gedigitaliseerde foto's en vandaag wachtten nog een kleine honderd foto's op uitleg. Ik was er zeker van dat ik er deze avond mee klaar zou zijn.
Eerst heb ik, na enkele taakjes in huis en een telefoontje met Nany, een interessante tekst van een heemkundelid nagelezen en hier en daar verbeterd (morgen moet ik wel nog even nalezen). Daarna, terwijl Roger weer een deel van het gras afreed (het geeft hem veel beweging maar ik vraag me vaak af hoe lang hij dat nog zal uithouden: het is zo veel en het gras groeit zo snel dat, als hij eindelijk rond is, hij zou moeten herbeginnen), gewoon zitten dromen en kijken naar een jonge merel terwijl ik me weer ergerde aan al die rommel die de aannemer maar niet komt ophalen.
Na een beetje lectuur heb ik me dan eindelijk bezig gehouden met die foto's. Na een dertigtal foto's was ik het moe. Ik ging even naar de Facebookbladzijde van het rusthuis en zag daar een foto van een breed lachende Nany tijdens een wandeling... waar ze deze middag aan telefoon van beweerde dat ze er zeker niet zou aan deelnemen omdat ze nog te veel pijn heeft!
Ik las nog een beetje en viel onder andere op dit. Helaas, 17.000 geneeskundigen en wetenschappers die bepaalde zaken durven aanklagen, dat is niet veel (maar ja, ze moeten opletten als ze hun job niet willen verliezen).
Nog een paar mails beantwoord, kliekjes (erwtensoep, linzensoep en gegratineerde venkel) opgewarmd, gegeten, afgewassen, nog een beetje lectuur (jawel, nog steeds met bittere chocola smeltend op mijn tong) en dan heb ik eindelijk voortgewerkt aan die foto's, overtuigd dat ik er deze avond mee klaar zou zijn. Wel nee, nog een tiental foto's te gaan!
De laatste loodjes wegen blijkbaar inderdaad het zwaarst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten