Jan belde vrij lang vandaag. Over zijn plannen voor de Limburgse monografieën maar ook over zijn droefheid. Hij heeft in november zijn laatste zus verloren en blijft nu, op meer dan 91 jaar, als enige van zijn familie over. Zonder vrouw (hij blijft Andreia zaliger serieus missen) en zonder kinderen maar gelukkig met enkele vrienden die helaas vaak op een hele afstand wonen. Ver rijden kan/durft hij niet meer (en heeft de arts hem afgeraden). Gelukkig woont Jo Corstjens vrij dichtbij en is Jan ook bestuurslid van "De Commanderie".
Ik vroeg me af of Jan tijdens de nieuwjaarsfeesten niet heel eenzaam zou zijn. Maar ook als dat zo is, wij kunnen daar niet veel aan veranderen, vermits we Kerstmis bij dochterlief vieren en nieuwjaar niet vieren. Als we het zouden doen en Jan uitnodigen, zou Jan toch niet in staat zijn om tot hier te rijden, en Roger zou dan weer niet meer in staat zijn hem te gaan halen en terug te brengen, zeker niet 's nachts.
En ik vroeg me voor de zoveelste keer af wat het beste is: rondzwerven en een beetje overal vrienden maken als je jong bent of meer honkvast zijn en al je vrienden rondom jou hebben. Daar heb ik vroeger nooit over nagedacht!
Toen Jan me vertelde over een artikel dat hij had geschreven voor het volgend nummer van Oostland, besefte ik ineens dat ik op deze 3 december nog steeds geen drukproeven na te lezen heb gekregen van het volgende Oostlandnummer. Maar ja, zoals Jan zei: december begint pas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten