We gingen weer eens babysitten en kwamen om 11:30 aan bij Elvira. Nadat zij vertrokken was, gaf ik Elena haar groentepuree, die ze veel gemakkelijker aanvaardt dan onze eigen kinderen vroeger! Alleen was ikzelf daarna bijna even vuil als destijds 
Omdat we deze avond naar een bestuursvergadering van de KVLS moesten, had ik uit voorzorg een andere T-shirt bij, dus dat was helemaal niet erg.
Ondertussen was er op mijn smartphone een vertaling aangekomen, en heb ik gevraagd of ik die pas morgen mocht leveren. Dat mocht, als het niet te laat werd.
Elena was weer een droomkindje vandaag. Ze dronk goed, ze speelde veel, ze kraaide, ze lachte. En… Ze doet duidelijk pogingen om én rechtop te zitten (in haar eentje dan, want op de schoot wordt ze liefst in die positie gehouden), én om zichzelf van haar rug op haar buik om te keren. En wat ze ook graag doet, als ze wordt vastgehouden en een stevige steun voelt onder haar voeten, is echt rechtstaan!
Toen Elvira weer thuiskwam, stelde ze een wandeling voor, ondanks de dreigende lucht en de felle wind. We stapten weer een goed uur, en kwamen weer eens voorbij de Bereklauw waar we weer eens ‘De Gosse’ ontmoetten. We bleven een poosje met hem praten (en hij vertelde over zijn filosofie: hij leeft van wat anderen wegsmijten, over fotografie, over honden en kinderen opvoeden, over de droogte, over zijn nakende pensioen, want, in tegenstelling tot wat vele mensen denken, werkte hij, met zijn diploma van socioloog, ‘officieel’ als arbeider tot nog toe).
Toen vielen er enkele druppels regen, en iedereen hoopte eigenlijk dat het echt zou beginnen te regenen. Helaas, het bleef bij die druppels.
Toen we weer thuis waren, legden we Elena in haar box en begonnen Elvira en ik voor het eten te zorgen. Kort daarna kwam Geert thuis. Hij en Roger babbelden wat, lazen de krant enzovoort.
Vanuit de keuken hoorden ons meisje en ik Elena een beetje zeuren. Ik ging kijken… En ze lag op haar buik, terwijl we haar op haar rug hadden gelegd. Vroeg ze om aandacht voor die toch wel geweldige prestatie? Feit is dat ze genoot van ons applaus, weer heel goed at, en weer veel lachte. Echt een schatje is ze!
Elvira had een cadeautje voor ons laten maken: twee fotoalbums, eentje over haar huwelijk en eentje over de vier eerste maanden van Elena! Heel mooi! Nu kan ik eindelijk foto’s tonen van mijn kleindochter zonder iedereen een blik te gunnen op mijn smartphone! Zoals elke oma dus!
Want stipt om 19 uur moesten we Elvira, Geert en Elena verlaten om naar de bestuursvergadering in Diepenbeek te gaan. Die heeft geduurd tot bijna 22 uur.
Toen we rond 22:30 thuiskwamen, moets ik dringend werken aan die vertaling. Gelukkig was die niet té lang, zodat ik een klein uurtje later klaar was.
En dan… zei Roger me: ‘Ik krijg hier een mail die ik je ga doorsturen’. Ik benieuwd natuurlijk… Het bleek een mail te zijn van iemand die Barney Mc Kenna kent, en die via via ons adres heeft gevonden! Ze schrijft dat Barney tegenwoordig tijdens elk optreden een liedje inlast ter ere van Dirk Lambrechts, mij en Roger! En… Ze volgt de optredens van de Dubliners op de voet, schrijft erover op een website, en heeft aan Barney beloofd ons zijn groeten te doen als ze ons vond. Fantastisch vind ik dat! Ik wacht met antwoorden tot morgen: nu ben ik te moe! Want ik heb heel veel te vertellen aan die Ria Voet (van wie de mail kwam) die we niet kennen.
Er waren nog andere mails aangekomen natuurlijk (en, dankzij die smartphone wist ik dat al bij ons meisje), en de meeste moet ik nu nog heel snel beantwoorden.
Heel drukke dag dus, maar zo rijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten