Elvira en Geert wilden graag een bergwandeling maken vandaag en ik had voorgesteld dat wij op Elena zouden passen. Wel niet op de camping, waar er voor Elena te weinig schaduw en comfort is.
Tegen 9:30 uur trokken we dus naar hun appartement.
Het had vorige nacht even geregend en de temperatuur was koeler dan gisteren (ik denk dat we onder de 30°C zijn gebleven vandaag). Helemaal boven op het gebergte hing mist, dus beslisten Elvira en Geert dat ze toch niet tot aan de top zouden klimmen, wegens te gevaarlijk. Na hun terugkeer hebben ze wel verteld waar ze dan wel geweest waren, maar met mijn gebrekkig auditief geheugen ben ik de naam al vergeten.
Maar kom, ze hadden ervan genoten, en dat is wat telt.
En ik heb ook genoten van kleine Elena. Om 10 uur mocht ik haar een eerste flesje geven. Dat ging vlot, maar zoals meestal dronk ze niet alles uit. Elena lijkt haar eetpatroon van mij geërfd te hebben: ze eet vaak maar telkens relatief weinig. Op zich is dat niet erg, maar voor haar mama soms wel zenuwslopend.
Na haar flesje viel ze in slaap in mijn armen en nadat ik haar in de box had gelegd, sliep ze door tot kwart voor 12. Dan heeft ze een poosje liggen spelen en oefenen. Ze probeert duidelijk vooruit te kruipen, maar zodra ze op haar knieën zit, vergeet ze dat ze ook op haar handen moet steunen. Als ze dan eindelijk weer op haar handen steunt, is ze weer op haar buik gevallen en dan lijkt ze wel zwembewegingen te maken.
Om 12:30 gaf ik haar een groentepapje. En dat at ze veel gemakkelijker dan onze eigen kinderen destijds. Wel was ze daarna bijna even vuil als zij. Haar slabbetje, haar hemdje, alles hing vol wortels!
Rond 13 uur begon ze een beetje te zeuren. Het was duidelijk dat ze weer aan een dutje toe was, maar dat ze haar draai niet vond. In mijn armen viel ze echter weer in slaap en ze werd niet wakker toen ik haar in haar box legde. Wel haalde ze in haar slaap een knuffel naar zich toe en begon ze te duimen.
Ze sliep een goed uurtje en daarna gaf ik haar weer een flesje dat ze bijna leeg dronk. Juist op dat moment kwamen Elvira en Geert terug.
We dronken nog een biertje samen, Elena kraaide op haar speelmat en daarna in haar relax waar ze nu zo recht in zit dat ze bijna voorover tuimelt als ze iets wil vastgrijpen.
En Roger en ik begonnen daarna onze zoektocht naar een nieuwe kampeerkoelkast. We zijn van winkel tot winkel gereden en gelopen en uiteindelijk hebben we er een gevonden bij Eroski. Ik vroeg telkens naar een “refrigerador” zoals ik het vroeger had geleerd, maar blijkbaar heet dat een “nevera”!
Deze avond horen we veel lawaai komende van het strand. We zijn even gaan kijken: er blijken wel 100 mensen te picknicken. Op dit uur (het is 23:45 uur) zijn ze er nog steeds en ik hoor dat ze geregeld een duik nemen... En precies op dit ogenblik wordt er vuurwerk afgestoken.
Als we van bij Geert en Elvira naar hier lopen, ruik ik de zee heel fel op een bepaalde plaats. Misschien is het eerder zeeplanten die ik dan ruik, want nu er op dit strand en in deze inhammen veel beweging is, ruik ik het hier ook.
Heb ik eigenlijk al verteld over de eigenaardigheid van dit strand? Het is rotsig maar men heeft er op sommige plaatsen een vrij effen oppervlakte van gemaakt door beton te storten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten