Vandaag herinnerde Roger er mij aan dat we ook vorig jaar hier kampeerden met het doel het museum van oude landbouwmachines in Saint-Loup te bezoeken. Waarom we dat dan vorig jaar niet gedaan hebben, weet ik niet meer. Waarschijnlijk te veel tijd doorgebracht met kastelen bewonderen en dorpjes ontdekken.
Maar nu zouden we dat dan eindelijk toch doen. Het weer was veel koeler geworden (tot maximum 25°C vandaag), dus een poosje binnen vertoeven zou welkom zijn.
We vertrokken onder een bewolkte lucht richting Cosne sur Loire, waar we eerst even kuierden, nadat we met veel moeite een parkeerplaats hadden gevonden. Roger vond het stadje maar niets. Ik geef toe dat het veel minder charme heeft dan Aubigny, maar toch vond ik het charmant liggen, aan de monding van de Nohain in de Loire.
Saint-Loup daarentegen stelde op zichzelf niet veel voor. Maar het museumbezoek was wel heel interessant.
Pikdorsers, tractoren (enkele op stoom, met ijzeren wielen, met banden, met rupsen), “motoculteurs”, een enorme stoomgenerator (de hangar waarin hij stond was rondom de machine gebouwd) die diende om alle stoommachines van een parketfabriek van stoom te voorzien, machines die een kopie maakten van houten spaken van wielen en een andere die een kopie van klompen maakte, enzovoort.
De oudste machines dateerden van de 19de eeuw.
Nadat we daar enkele uren alles hadden bewonderd, kwamen we terug naar Aubigny. Ik had weer vreselijke honger. Om eerlijk te zijn moet ik erbij vertellen dat ik in Cosne een nectarine en een homp brood die ik bij had, had aangesproken, dat daar een wesp kwam op zitten en (ik weet niet of jullie al weten dat ik een wespenfobie heb?) dat ik in paniek mijn eten mét wesp ver van mij weg wierp. Op de grond.
Die honger maakte dat ik amper kon genieten van de dorpjes waardoor we reden, van de uitgestrekte geoogste akkers.
Toen we in Vailly sur Sauldre aankwamen, stelde Roger voor om even uit te stappen.
We gingen naar het bureau voor toerisme en... Daar verkochten ze ijsjes: een hoorntje volstond om mijn rammelende maag te sussen. Veel stelde Vailly ook niet voor. De streek bezit wel enkele piramidale schuren.
Dan reden we verder naar Aubigny. De zon had de koelte verdreven, en even dacht ik aan een wandeling langs de vele vijvers naast de camping na het eten. Na onze boodschappen kwamen we hier eten, en toen ik daarna mijn netbook op het Internet aansloot, las ik dat bericht over onze Matadi-vriend en had ik geen zin meer om nog weg te gaan.
Elvira sms-te vandaag dat Elena nu in een kinderstoel zit tijdens de maaltijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten