Vrijdag 3 juni
Weer een warme dag vandaag: tot 29°C. Na ons ontbijt vertrokken we naar het centrum van het dorp Ranspach.
Het is een klein bergdorp waarvan de huizen bijna allemaal pastelkleurige gevels hebben en verzorgde tuintjes. Het dorp is omring door bergen en wordt door midden gesneden door een rotsachtige rivier (de Thur?). Daarna gingen we naar Saint-Amarin, een groter dorp, weer met van die gekleurde huizen.
De streek lijkt heel toeristisch, maar toch vond Roger een weinig gebruikt paadje dat de bergen in klimt. Helaas, al van bij het begin had ik de indruk dat ik last zou krijgen van mijn hoogtevrees. Roger drong echter aan en een goed half uur zijn we blijven klimmen, tot het paadje nog smaller en steiler werd en ik, terwijl ik ineens de diepte naast mij opmerkte, in paniek geraakte. Ik kreeg alle symptomen van hoogtevrees: bibberen, hartkloppingen, angst. Ik durfde niet meer vooruit, maar ook niet meer achteruit. Met de hulp van Roger ben ik toch weer beneden geraakt. Ik merkte wel dat Roger het jammer vond dat we niet verder konden maar echt, ik kon het niet aan. Daarbij deden mijn knieën ook vreselijk pijn tijdens de afdaling.
Nadat we nog een beetje hadden rondgereden, kwamen we terug naar de camping waar we een biertje dronken onder de naaldbomen en de platanen. Er vliegen (en lopen en springen) veel vogels rond: vinken, kwikstaartjes en wat men in het Frans fauvette noemt (zodra ik online kan, moet ik het Nederlandse woord opzoeken).
Iets over 16 uur reden we naar Thann.
Een mooie stad (weer die mooie pastelkleurige huizen, en nu soms met vakwerk) met een prachtige gotische collegiale. De kerk was open en binnen voelde ik, bij het bewonderen van de heel mooie beelden weer die mystieke sfeer.
We wandelden nog wat rond in de stad en langs de rivier Thur.
Allemaal heel mooi, maar je voelt dat alles op de toeristen is afgestemd...
Deze keer aten we bij de tent 's avonds (we hadden op de radio gehoord dat de bacterie in Frankrijk ook al enkele slachtoffers heeft gemaakt en kozen ervoor geen rauwkost te eten). In een 'Simply' kochten we preisoep en een stoofpotje van aardappelen, boontjes en gerookte worstjes en ook wijn die we nu, in onze leeftent, aan het degusteren zijn. Het is inderdaad een beetje afgekoeld buiten. Het is nu 22:50 uur en er is nog steeds lawaai op de camping: de motards zijn feest aan het vieren in het restaurant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten