Gisteren dacht ik geregeld dat ik mijn Matadi-vriend Frank Roels een mail moest sturen, om te vragen of de therapie aansloeg. Hij had me vlak voor ons vertrek immers verteld dat hij weer kanker had en dat hij niet zeker was of hij dit jaar zou kunnen deelnemen aan de reünie. Maar ik vond de tijd niet, en later op de avond begon het te regenen, lichtjes te donderen, en de netbook ging niet meer open. Ik dacht zelfs niet meer aan Frank. Ik luisterde naar de jachthoorns die we net zoals vorig jaar weer in de verte hoorden, ik praatte met Roger...
Vandaag was ik mijn voornemen eigenlijk vergeten.
En deze avond, na ons eten, na een welgevulde (inderdaad koelere) dag, ga ik online en vind een bericht van de zoon van Frank.
Frank is gisteren overleden.
Natuurlijk was het een schok, maar langs de andere kant, nu begrijp ik waarom ik gisteren door de dag constant aan hem dacht: ik heb dat wel vaker voor in zulke omstandigheden!
Hij wordt morgen om 10:30 begraven. Ook al zouden we morgen naar huis vertrekken, we kunnen er niet op tijd zijn... Ik zal voor hem bidden, zoals zijn zoon vraagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten