Boodschappen doen, op ons gemak

Marie-Claire  had voorgesteld samen met ons boodschappen te doen, maar ik wilde wel eens uitproberen hoe dat zou gaan heen en terug met de bus naar Heers. Roger kreeg immers de raad heel veel te bewegen (en wat was ik blij dat hij het eindelijk eens hoorde van een geneesheer, want ik vertel hem dat al jaren maar ik ben immers geen autoriteit in zijn ogen), maar met deze kou kan ik hem echt niet overhalen tot een fikse wandeling. Bewegen betekent niet sporten, en wat we vandaag deden leek me ideaal voor hem. Toch zolang het zo koud blijft (en dit noemt men lente!).

We namen de bus naar Heers: enkele minuten lopen, enkele minuten rijden, we liepen daarna achtereenvolgens naar de apotheek met dat voorschrift, naar de krantenwinkel voor buskaarten en naar de AD-Delhaize. Daar kochten we voldoende etenswaren voor twee dagen. Ik wilde nog een presentje kopen voor Liliane en Marie-Claire, maar de twee tassen die we bijhadden, waren al goed vol en zwaar! Volgende week krijgen we even bezoek van onze dochter met haar twee “pateekes” zoals ze Elena en Matthias soms noemt en ze stelde voor dan even met ons naar de winkel te rijden. Een cadeautje voor die vriendinnen zullen we dan wel kopen.

Roger was weer aan het mopperen: ik vrees dat hij nooit zal aanvaarden zonder auto te moeten leven, hoe duur die auto ook is!

Ondanks zijn sakkeren over het feit dat te voet winkelen je echt remt, moest hij toegeven dat hij heel lekker gegeten heeft deze avond (hoewel ik zoals altijd rekening had gehouden met zijn dieet):  als voorgerecht een koude schotel: veel rauwkost en maatjes en daarna bakharing met uienringen.  En zulke gerechten betekenen voor hem smullen!

Dus, waarom zoveel sakkeren, liefje?