Luie dag!

Heel lui zelfs, eigenlijk bewust, want daar kan ik zo van genieten! Mijn enige nuttige bezigheid was de aangifte van mijn btw-verschuldigde klanten. Aangifte die ik eerst heb voorbereid (ik weet hoe slecht die website van de overheid in elkaar steekt – maar niet hoeveel geld van ons, belastingbetalers, daar naartoe is gegaan). Tijdens die voorbereiding werd ik al zenuwachtig! Dat heb ik steeds aan de hand zodra ik met geldzaken moet omgaan. Waarom dat zo is, weet ik niet. Ik wachtte dus nog uren voor ik de eigenlijke aangifte deed (en heb ondertussen toch gekookt en wat opgeruimd).

Deze avond zorgde ik dan voor de feitelijke aangifte! En daar werd ik nog meer zenuwachtig van! Toen ik alles had ingevoerd en wilde tekenen, kreeg ik weer een melding dat het fout was gegaan. En ik besefte ineens dat ik vergeten was dat ik daarvoor via Internet Explorer moest surfen! Ik was immers bezig in Firefox! Ik kon weer eens alles herbeginnen! En van Internet Explorer kreeg ik tijdens mijn aangifte constant het bericht dat mijn PC helemaal niet beschermd was! Hoe doen andere mensen dat, die bijvoorbeeld altijd surfen via Internet Explorer?  Passen ze telkens de instellingen aan voor een btw-aangifte?

Ik ergerde me weer mateloos aan die website van de overheid en vond het dus nodig daarna weer heel lui te zijn, en aan zo weinig mogelijk te denken…

Toch gingen mijn gedachten ineens naar Congo, en meer bepaald naar de Moambe die we daar aten! Roger vraagt zich al heel lang af of Congo alleen die specialiteit te bieden had. En die vraag stel ik me ook: alle ex-kolonialen blijken alleen dat recept onthouden te hebben. Roger, die niet van kip houdt, vindt dat recept maar niets. Hij lust natuurlijk geen kip, maar ook de saus op basis van palmolie vindt hij niet zo bijzonder (hij eet die wel, maar dat is het dan ook).  En eigenlijk heeft hij voor een keer gelijk: palmolie zou heel veel verzadigde vetzuren bevatten: alles behalve gezond.

Ik bleef echter dromen over dat eten uit mijn kinderjaren (dat was tijdens mijn lectuuruurtje in de relax) en zocht daarna op het Internet naar een recept voor Moambe (het woord “moambe” betekent “zeven” in het Lingala, en refereert naar de zeven ingrediënten die voor de bereiding zeker nodig zijn). Ik viel op een recept van Piet Huysentruyt. Niet helemaal correct volgens mij (spinazie hadden we bijvoorbeeld niet in Congo; wel werd er daar “sakasaka” bij geserveerd, wat lijkt op een kruising tussen spinazie en zurkel). Maar voor de rest was het boeiend: zie hier! Ondanks zijn “taaltje” (tja, ik vind dat wij, Vlamingen, onze taal moeten verzorgen als we een beetje  respect verwachten van Franstaligen, en daarvoor zorgt Piet wel niet), kan Piet het echt smakelijk uitleggen.