Toen we deze middag Elena en Matthias afhaalden bij Lutti, sliep onze baby al. In de auto werd hij echter wakker, en begon hij te kraaien. Ik, geprangd tussen de twee babystoeltjes, moest dus mijn aandacht verdelen tussen hem en Elena die heel veel te vertellen had. Nany zat vooraan, naast Roger.
“Thuis” gekomen, heeft Matthias even liggen kraaien in zijn box, Elena heeft wat gespeeld met het cadeautje van Anneke en Hendrik (ze moest immers nog een pop eten geven: ik vermoed dat ze tegenwoordig vooral haar onthaalmoeder Lutti naspeelt) en ze wilde ook oefenen op haar fiets. Omdat ik toen net bezig was met koffie en thee zetten, kreeg ik hulp van Nany:
Wij hebben wat gegeten. Ik moest mijn middagmaal echter snel onderbreken omdat Elena op een kussen in de salon “speelde dat ze niet moe was”, en ik dat spelletje doorhad. Het lukte me haar in bed te leggen zonder dat ze tegenstribbelde maar vlak daarna begon Matthias weer te huilen. Vermoeiend was dat: ik kon hem maar niet bedaren. Ook Roger en mijn moeder Nany probeerden, tevergeefs!
En toen moest Roger vertrekken naar het station van Leuven om mijn oom “Nononc” en zijn vrouw af te halen. Ik vergat te schrijven in mijn relaas over gisteren dat ik eerst aan onze dochter vroeg of we dat wel mochten, die mensen daar ontvangen.
Terwijl Roger en Nany onze genodigden gingen afhalen, kreeg ik Matthias in slaap (in feite heb ik hem gewoon in zijn wieg gelegd, zijn muzikaal uiltje, gekregen van tante Izzy, in gang getrokken, en terwijl hij daarvan genoot, hem zachtjes gestreeld).
Hij sliep nog toen Roger terugkwam met zijn “lading”.
Wat was ik blij mijn nonkel en zijn vrouw/mijn vriendin weer te zien! Je moet weten (dat vertelde ik onze dochter nog eens deze avond): naar mijn gevoel is Nononc eigenlijk mijn grote broer.
Vandaag was het prachtig weer en we konden dus op het terras genieten van een kopje koffie of thee en een restje taart van gisteren (afijn, ik heb van dat stukje nog geen derde gegeten).
Nononc en Françoise hadden cadeautjes bij. Voor Elena twee boeken die zij echt “mooi” vond toen ze rond 16:30 uur opstond: eentje met “verhalen van opa en oma” en heel mooie tekeningen, en eentje met spelletjes, te kleuren plaatjes, enzovoort. Toen Elena wakker werd, vertelde ik haar over haar cadeautje, ze leek nieuwsgierig, maar toen ze die voor haar vreemde mensen zag, kroop ze toch even terug op mijn schoot. Maar… Heel snel, nadat ze had gezegd dat ze het cadeautje “o zo mooi vond” (en dat herhaalde ze nog eens vlak voor wij vertrokken deze avond) begon ze vrij open te praten tegen mijn oom en tante.
Matthias werd een kwartiertje voor Elena wakker (ik vraag me dikwijls af hoe ik dat deed met mijn eigen kinderen, zonder kindermeid of helpende grootmoeder, en met een man die heel laat pas thuis was). Maar nu had ik het geluk dat ik wist dat Françoise een uitstekende moeder is, en ik stelde haar voor (terwijl ik zorgde voor het vieruurtje van Elena) Matthias zijn fles te geven. Wat zij dan ook perfect deed!
Onze dochter kwam vroeger thuis dan voorzien, en dus konden we het cadeautje voor Matthias van Nononc en Françoise bewonderen. Amai (zeggen ze in Antwerpen): wat een prachtige outfit voor de baby!
Terwijl Roger onze bezoekers en Nany terug naar het station bracht, heeft Elena nog even de baby uitgehangen. En dat deed ze des te meer toen haar ouders zich met haar bezighielden deze avond. Ze gaat dan liggen op het speeldeken van Matthias en voelt zich echt een “baby”. Nu, ik herinner me dat ik dat ook gedaan heb op 3 jaar en half.
Het was een fijne namiddag. En bedankt voor de lieve woorden die je over mij geschreven hebt.
BeantwoordenVerwijderenKusje
Ik zei toch alleen de waarheid hé! xxx
Verwijderen